لکجي ويل فيصلو,...!!!
مونکي سمجھه ۾ نٿو اچي ته
منھنجي شاعريءَ کي ڇا ٿي ويو آهي
گھاٽي گرمي ۾ ڪپڙا لاهي
بارش وسڻ جون ڳالھيون پئي ڪندي آ
۽ بارشن جي موسمن ۾ ڏيئا ٻارڻ لاءِ
گھر جا سمورا ماچيس کڻي ختم ڪري ڇڏيندي آ
بک جو وزن لفظن جي بجاءِ
ساهمي ۽ تورن سان پئي ڪندي آ
مونکي سمجهه ۾ نٿو اچي ته
منھنجي شاعريءَ جو
ذهني توازن ايئن اچانڪ ڇو ٿي ويو آ
سندس اکيون آسمان کي ڏسڻ جي بجاءِ
زمين ۾ ئي کپيل رهن ٿيون
هوا
پکي
۽ سمنڊ سان
هاڻ سندس ڪو به تعلق ناهي رهيو
منھنجي شاعري الائي ڇو مونکي
زنجير ۾ ٻڌل زندگيءَ جھڙي لڳي رهي آ
جنھن کي جت بھاري ڇڏجي
اُتي ئي جي ۽ مري وڃجي
تاريخ جي ڳالھين کان خالي ٿي ويل منھنجي شاعري
هاڻ مونکي ڳچيءَ ۾ پئجي وئي آهي
آئون سندس اگھاڙيون عادتون ڏسي
آخر ڪيستائين اکيون پوريندو رهندس
مونکي سمجهه ۾ نٿو اچي ته
هيءَ ماڻھوءَ جيان معذور ٿي ويل شاعري
تندرست به ٿيندي الائي نه
مونکي منھنجي شاعري جيڪا هر روز
توازن کان ٻاهر نظر ايندي آ
۽ آئون شاعريءَ جون زمين ۾ کپيل اکيون ڏسي
آسمان جي طرف ڏسڻ لڳندو آهيان
۽ لکجي ويل فيصلن تي سوچيندي ئي رهجي ويندو آهيان.