ٽُـٽاسين به اهڙا جو ٽُڪرا ٿياسين
ٽُٽاسين به اهڙا جو ٽُڪرا ٿياسين
ڳنڍيو ڪون ڪنھن ڀي ٿي ڳترا وياسين
هجر جي هٿن ۾ پليو پيار پنھنجو
ڪڏهن پي جياسين ڪڏهن پي مئاسين
ٽُٽاسين به اهڙا جو ٽُڪرا ٿياسين
پيڻ لاءِ پيالا وڏا درد جا هن
وڃي غم ٿيندو پيو روز گھاٽو
اسان اُڀ آڻي اکين ۾ رکيو آ
وٺا روز آهيون وڏا مينھن بڻجي
ڏُڪاريل ڏُکن جا ڊگھا ڏينھن بڻجي
مٿان تو محبت جي ملڪيت منجھان ئي
ڪري ڏس ڇڏيو اڄ صفا لا دوا آ
کنيوسين جڏهن پاڻ مان پاڻ کي ئي
ڏٺوسين ته هاڻي نه ڪٿ جا رهياسين
ٽُٽاسين به اهڙا جو ٽُڪرا ٿياسين
وري واعدن جو وڳو پائجي ڪو
نئون گيت گڏجي وري ڳائجي ڪو
زمانا زبانن تي آڻين اسانکي
ڄمارون گذاري به ڄاڻين اسانکي
وري گھاءُ جي نئين ڪنھن گھوڙي چڙهون ٻئي
ڊُڪي ڊوڙ پائيون ۽ پٽ تي ڪرون ٻئي
کلڻ ۽ ملڻ جا وري کيت پوکيون
انھيءِ لاءِ تنھنجو سڄو حُسن گھرجي
تڏهن خال ڀرجي وڃي مس خوشيءَ جو
اسان ڏينھن تولئه ئي ڏسندا رهياسين
ٽُٽاسين به اهڙا جو ٽُڪرا ٿياسين
جيئڻ ۽ مرڻ جي رهيو وچ ۾ ماڻھو
پيو سور سڏڪي منجھان ساھ کڻي ٿو
تکيون طلب جون ڪئين ترارون وڍين ٿيون
هنئين منجهه تنھنجو هجڻ لازمي آ
ڏهاڙي توکي بس ڏسڻ لازمي آ
اُميدن جو ڪيڏو اجل هت ٿئي ٿو
ڀنل عشق جي اک ڪجل پيو وهي ٿو
اسان ڀاڳ تي ڀرت وانگي ڀريو آ
پرين پيار تنھنجو ها روح جي رليءَ تي
ڪڇي قرب تنھنجو اچي پو ڪُٺاسين
ٽُٽاسين به اهڙا جو ٽُڪرا ٿياسين.