سچو ربّ
ڪر غرض کڻي تون غفار منھنجو.
مون تہ سوال ڪيو هڪ سالڪ کي،
تنھن موٽي چيو تہ: چئو مالڪ کي.
تنھنجي سڻندو خدا چئو خالق کي،
آئون تہ ڪين مڃيان ٿو انڪار منھنجو.
ڪنھن غريب کي، ٿيندو غم جڏهن،
رکي دوست حسن تي ٿو دم تڏهن،
بندو ڪين ڪندو، ڪنھن جو ڪم ڪڏهن،
ڪر جلدي ڪم، جبار منھنجو.
منھنجا عرض سڻي، تون آگا اڄ،
ڪا رمز رکي ڇڏ رحمي رڄ،
وجهہ ڇائي جي، تون منھنجي ڇڄ،
ڪر باغ سڄو تون بھار منھنجو.
ڪر غور سدا ”گل“ جو تون غني،
اڃان ور لئي ويٺي آھہ وني،
ڇڏ ڇوري کي تون ڪيم ڇني،
تنھن کي پرور ڏي ڪو پيار منھنجو.