الڙ سان عشق
ڍنگ هلي نٿو، يار ڍولڻ سان.
سڪ نہ ڄاڻي ٿو، صحبت سھڻو،
مطلب محبت مور مھڻو،
قرب ڪري ڪيئن ڪامل ڪھڻو،
خبر پوي ايء، يار کيلڻ سان.
سمھي سنجهي کان، رات سويلو،
ارڏو هلي، سڄو ڏينھن اڪيلو،
عالم ساري ۾، البيلو،
سمجهہ پوي اي يار سلھڙ سان.
ياراني نڪا ڄاڻي ياري
بوند بره جي نڪائي بھاري،
نيڪ بدي، نڪو نيڪوڪاري،
ڳالھہ سڃاپي يار ڳولھڻ سان.
سخت سدا ”گل“، تکو طبيعت،
هيڏي حسن تي، ٿو ڪري حڪومت،
غور ڪرڻ کي، نہ ڄاڻي غنيمت،
بخت اڙايو، مون کي آهي ڀلڙ سان.