خاڪ آهين خاڪ ٿيندين
ڇو وتين ٿيو مست موڳا مورئون هن ماڪ تي.
عيسيٰ ڪٿي، موسيٰ ڪٿي، يعقوب ويو يحيٰ ڪٿي،
سي اڪابر سڀ اُٿي ويا، انبيا افلاڪ تي.
ويا سڙي ڪئين سڪندر ٿي دفن هن ڌوڙ ۾،
جن حڪومت ٿي هلائي عرب ۽ عراق تي.
هي ٺڳيون دولاب تنھنجا نيٺ ويندا ناس ٿي.
ڦيريون گهيريون سڀ ڦٽيون ڪر، انت ڪر املاڪ تي.
هي سدا ”گل“ جون صدائون من سڻي صاحب ستار،
ڀروسا سڀ بار منھنجا، مون رکيا رب پاڪ تي.