ڀلي پئ ڏيھہ پئا ڏورن
انھيء هند ڳول تون ڳڻ کي،
وهي ڏس وجود ۾ ووڙي تون ور کي.
اسم ﷲ جو، گهوري ڏس گهر کي،
متان ڪي ڌيان ٻئا ڌارئين.
جائي جانب يار جي، جاچي ڏس جيء ۾،
آڌي ڏي اُٿي تون، صبح جو مٽي ۾،
متان تون ننڊ کي نھارين.
سوچي ڏس سرير ۾، تون بدن کي ڀورا،
مڪو مدينو من ۾، ڏسي تون ڏُورا،
متان ڪا هڙ وڃين هارئين.
سدا ”گل“ سجود ۾، راتا ڏينھن رھہ،
سختيون سڀئي سر مٿي تون سارو ڏينھن سُھہ،
متان ڪي ٻئا سَر سارين.