قلندرانہ ڪلام-2
آهين ڏينھن ٻہ ٽي مھمان هتي.
توکان وير وڏا، ويا هي وطن ڇڏي،
هتان لک لکوتر، ويئڙا لڏي،
ڏس موت سڀنن کي ويو سھڻا سڏي،
هيءَ موج ڇڏي ويا مستان هتي.
تون کان تونگر ويا ڪئين تخت ڇڏي،
ڀورا ڀيڻيون ويا هي بخت ڇڏي،
راڻا روئندي ويا رڌل، رخت ڇڏي،
نيرانان ويا ڇڏي نان هتي.
توکان دلبر وڏا، ڪئين دولتمند،
قابو قيد ڪيا، وجهي موت ڪمند،
ڏس ڏيل تنيجو، ويا کائي ڏمند،
کامي خاڪ ٿيا ڪئين خان هتي.
سمجهہ سدا، ”گل“ چئي سرت ڪر،
وڃي توبھہ توبھہ ترت ڪر،
اُٿي ڪيما جھڙي ڪا ڪرت ڪر،
آهي هند کٽي، جو حيوان هتي.