سڪ ۾ سدا ”گل“ منھنجون اکڙيون اوڏاهين،
عمر انھن کي اڄ اڪنڍي آهيان…
گل مومل راڻي جي ويس ۾
رسي رات راڻو رئاري هليو ويو،
منھنجو ڏيل ڏک ۾ سو ڏاري هليو.
منھنجون ميڙ منٿون، ٻئا هيلا هزارين،
مڃين ڪين مورئون ميساري هليو ويو.
سوين پانڌ پٽڪا، مون پاتا پرين کي،
ٿڏي ٿڏن سان، ٿڏاري هليو ويو.
سدا ”گل“ کي سھڻو اڄ سيني ۾ سرتيون،
ٻيڻي آڳ اندر اُٿاري هليو ويو.