محبوبي وصف
سا سڻائي سڀ سچي، جا تو منجهان دلبر ڌُڻي.
ڪامل قدم کنيو ڪوڏ مان، ڏاڍي لاڏ مان لٽڪو ڪري،
تنھن جي ٽنڊ ٽمڻ ٽور ٽمڪي، خاص خادم ڪيو کڻي.
پير پرين جا ڏسي، هوش حورن جا ويا،
بي صبر ٿيون بھشت ۾، سي ڇت مٿان پيئڙيون ڇڻي.
منھن پسي محبوب جو، سورج سڙي سارو ويو،
ٿيو لڄي لالن اڳيان ڇپيو ڇمر ۾ ڇان هڻي.
کسيو عقل کنوڻين سندو، هڪدم حبيبن کي ڏسي،
وڄڙين وسڻ وسري ويو، ڪا ”گل“ لڳي تن کي گهڻي.