عجيبن جي آمد
تنھن جي ناز نيڻن، نچائي ڇڏيو آھہ.
تنھن نرمل نھاري، ڪيو ٻانھون ٻھاري،
مون کي محب ماري، مڃائي ڇڏيو آھہ،
اکين جي، اشاري ڇڏي جان ڳاري،
مٺي مچ ٻاري، مچائي ڇڏيو آھہ.
اڄ قربئون ڪٽاري، ٿي ارڏي اُلاري،
ڏيئي پوءِ بھاري، بچائي ڇڏيو آھہ.
سدا ”گل“ جي صحبت، مٺي ساڻ محبت،
تنھن جي راھہ رغبت، رچائي ڇڏيو آھہ.