کٿيرين جي کٿي
اٿم اوڍي جا انگ تي، سا لاشي سان لٽائينديس.
ڪٿي جا ڪالھہ مون ڪئي، ويڙهيچن جي وچ وهي،
ويندي سا نيٺ ڏهيون ڏيئي، نہ وطن جو ويس وڃائينديس.
رسم ريشم سندي راجا، ناهي پاڙي پنوهارن جي،
ڪري آئون آئون ريت راڻين جي، نہ لوئي کي لڄا ئينديس.
لڳي لھري تي لاهيان لاکي، تہ ٿيا ڀا ڳين ۾ بيساکي،
پسي ان جي پٽي پانکين نہ ڀورا خود ڀلائيندس.
ڏسي ”گل“ چئي هي گل ڪاريون، تنھنجا فيشن هي ڦل ڪاريون.
حويليون هنڌ هٻڪاريون، هرکي هي نہ هنڊائينديس.