ڪالم / مضمون

تتل سج هيٺان

ڪتاب ”تتل سج هيٺان“ نوجوان ليکڪ محب ڀيل جي جي خوبصورت ۽ وقتائتن مضمونن ۽ ڪالمن تي مشتمل آهي. هن نوجوان مختصر عرصي ۾ اخباري ميڊيا ۾ جيڪو ڪجهه لکيو آهي، اُن کي تمام گهڻو ساراهيو ويو آهي. انقلابي خيالن جي هن نوجوان قلمڪار هر موضوع تي لکڻ جو شاندار ڏانءُ آهي. ڪامريڊ محب ڀيل جو هي قلمي پورهيو ”تتل سج هيٺان“ اُميد ته پسند ڪيو ويندو.
  • 4.5/5.0
  • 11557
  • 848
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • محب ڀيل
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book تتل سج هيٺان

آ رت ۾ خوشبوءُ مهندي جي

سنڌ لاءِ ڊسمبر جو مهينو خوشين ۽ غمن جو گڏيل ذائقو رهيو آهي. پر گھڻو ڪري هي مهينو ڳرو ثابت ٿيندو آهي. ڊسمبر ايندي ئي هر طرف سياري جي آجيان محبوب احساسن وارا ماڻهو دل سان ڪندا آهن. هي مند ايندي ئي مچ ڪچهرين جون تياريون، ثقافتي ۽ قومي ميلا لڳائڻ لاءِ ماحول ٺهندو پيو آهي. هيل به ڌرتيءَ ماءُ سان محبت جا سوين رنگ رچي ويا هُئا. سنڌ جي واهڻ، وستي، ڳوٺ، گام، شهر، بازار جي وک وک تي اجرڪ جون ڦليون ۽ ٽوپين جي ٽڪن جا تجلا هئا. سنڌ مُرشد لطيف جي سُر سامونڊي جي ڪيفيت ۾ ايڪتا جي انتظارن ۾ بي قرار هُئي.
سر نسريا پاند، اُتر لڳا آ پرين،
مون تو ڪارڻ ڪانڌ سهسين سُکائون ڪيون.
سنڌ آرس موڙي اُٿي پئي هُئي. هر طرف ڌرتي سان عشق جا وچن ورجايا پئي ويا، اهڙي ڀلوڙ سمي ۾ صوفي مزاج رکندڙ لطيف سرڪار جي امن جي ڌرتي تي شام غريبان شروع ٿي وئي، هن ڌرتي تي خوشين جا لمحا سنڌ دشمن سامراج جي اک ۾ ڪنڊي جئين هُرندا رهيا آهن.سنڌ صدين کان آهي ۽ رهندي جي صدا سامراج جي ڪنن ۾ گرم شيهي مثل آهي.گھڻو ڪري سنڌ ۾ سال جا پڇاڙڪا مهينا ماتم ارپيندا رهيا آهن. هيل به سنڌ کي گولين سان پروڻ ٿيل ۽ چچريل لاشن جا تحفا ڏيڻ جي پراڻي روايت کي ورجايو ويو آهي. سنڌ جي هڪ شهيد کي لحد ۾ لاٿو ويو ويو ته ٻي شهيد جو چچريل لاش مليو.4 ڏينهن جي مختصر عرصي ۾ سند کي شهيد آصف پنهور، شهيد وحيد لاشاري جو رت ۾ رڱيل لاش ڏيئي سنڌ کي پنهنجن حقن جي حاصلات جي اهم جدوجھد تان هٽائڻ جي سازش ڪئي وئي آهي.
ڪو ڪئين نه ڍوڙي مقتل ڏي؟
آ رت ۾ خوشبوءُ ميهندي جي.
درد وندن جي ديس تي سُڏڪن جي رُت جا ڪارا ڪڪر ڇائنجي ويا. سنڌ جي تن تان اڃا دودي سومري جي سوڳ جا ڪارا لٽا به نه لٿا آهن. مٿان ڪنهن چنيسر وقت جي خلجي سان گڏجي ٻيهر سنڌ کي رت سان وهنجاري ڇڏيو ۽ سنڌ ۾ روز دودا شهيد ڪيا وڃن ٿا.
جي تون وڙهندي ماريو ويندين،هن ڌرتي تان تون واريو ويندين،
دودا تنهنجو ساهه ته ويندو، پر ماڻهو جو ويساهه نه ويندو.
سنڌ سان محبت جي سزا ۾ ڪونڌر ڪٺا پيا وڃن ۽ گھوٽ گھايا پيا وڃن، هڪ دفعو ٻيهر سنڌڙي جو نالو وٺڻ ڄڻ ڪاريهر تي پير رکڻ جھڙو ماحول جوڙيو ويو آهي. هڪ طرف سنڌ ۾ هڪ سامراجي سازش تحت بُک، بيروزگاري ۽ بدامني جي باهه ڀڙڪائي سنڌ جي کُک ۾ سنگين کوڙيو ويو آهي. ته ٻي طرف ڌرتيءَ ماتا جي تحفظ لاءِ وطن دشمن قوتن سان اکيون اکين ۾ ملائڻ وارن سورمن کي ڳولي ڳولي شهيد ڪري سنڌي عوام کي لاڏن جا چچريل لاش تحفا ڪري ڏنا پيا وڃن. سنڌ ۾ ظلم جي ڪاري رات ۽ سوڳواري جي شامن جا پاڇا ڊگھا ٿيندا وڃن. سنڌ جي انهن شهيد گھوٽن جي جسد خاڪي کي ميهندي لاهي، موڙ ٻڌي ۽ ڳيچ ڳائي آخري رسمون ادا ڪندڙ مائرن ڀينرن کي تاريخ به احترام ۾ جُھڪي سُرخ سلام پيش ڪندي. وطن لاءِ شهيدن جي لازوال قربانين سان ڌرتيءَ تي انقلاب جو سج اُڀرندو.
ڪڇي ڪاڇوٽي ناگن ٻڌي نينهن جي،
جھڙا آيا جڳ ۾ تهڙا ويا موٽي،
تنهين سندي چوٽي پورڀ ٿيندي پڌري.
سنڌ سان ٿيندڙ ظلم ۽ زيادتين تي ملڪ جي سرڪار،انساني حقن جا عالمي ادارا غفلت جي ننڊ مان سجاگ ٿيڻ گهرجي.سنڌ ۾ وهندڙ رت جي ندين تي سندن خاموشي کي ڪهڙو نانءَ ڏجي؟
