مان به خريديان ها کڻي، پر خوشي بازار جو سودو نه هئي
عيد آهي ئي قرب، محبت، پيار، چاهت، ڀائچارو، يڪجھتي جو نالو، عيد آهي ئي انسانيت جي قدرشناسي جو احساس، عيد آهي ئي انهن ماڻهن سان جيڪي عيد نٿا ڪري سگھن. هر ماڻهو جي سمجھه، عقل، هوش، حواس، رويو ۽ سوچڻ جي سطح جا پيمانا مختلف ۽ پنهنجا پنهنجا آهن. هر انسان عيد کي پنهنجي سوچن جي آڌار تي سمجھي ٿو. هر ماڻهو ڪائنات جي حالتن، لقائن ۽ واقعن کي پنهنجي نگاهه سان ڏسي ٿو، سوچي ٿو، سمجھي ٿو ۽ ان تي عمل ڪري ٿو. ان ڪري انهن حالتن جا نتيجا به الڳ هوندا آهن. جيڪڏهن اسان عيد کي فقط پنهنجي دل جي هڪ طرفي خوشي جي ڪيفيت سان محسوس ڪنداسين ته دهشتگردن هٿان بي دردي سان شهيد ٿيل امجد صابري، روڊ حادثي ۾ بي وقتائتي موت جو شڪار ٿيل قومي فنڪار استاد الهڏني خاصخيلي، ڏوهارين هٿن ۾ يرغمال بڻيل سنڌ هاءِ ڪورٽ جي چيف جسٽس سجاد علي شاهه جي جوان پٽ اويس شاهه، اغوا ٿيل معصوم نياڻي فضيلا سرڪي ۽ عمران جوکيي جي گھرن ۾ گذرندڙ هيلوڪي عيد جي وڇوڙن، سڏڪن، دردن جي ڪيفيت جي محسوسات جي لمحن کي قطئي محسوس ڪري نه سگھنداسين؟ انهن گھرن ۾ عيد ڪيئن گذرندي؟ هيلوڪي عيد کي ڪاري ڏڪار ۾ خوراڪ جي کوٽ ۽ بيمارين ۾ علاج نه ٿيڻ ڪري مري ويل ٿر جي معصوم ٻارڙن جي درد کي هينئي سان هنڊائينداسين ته عيد جون سيويون نڙي ۾ اٽڪي پونديون. ايلان قردي جي لڙهندڙ لاش جو تصور، جنوني سوچ جي ور چڙهي انتهاپسندن جي بم ڌماڪن ۾ اُڏامي ويل ساهن، دهشتگردي، ڦر، زناخوري، اغوا جي ور چڙهيل بي وس انسان، ڪاريون ڪري ڪٺل ڳاڙيون نياڻيون، ذاتي انائن ۽ مفادن جي مياڻي ۾ ڇتن ڪتن جيئن ڀوڪندڙ بندوقن هٿان شهيد ٿيل هن ڌرتي جي بي گناهه ماڻهن جي سوڳوار تڏن تي عيد ڪيئن گذرندي؟ اُتي نون ڪپڙن تي عطر جو ٻڙو ڪيئڻ سُهندو؟ اُتي عيد مبارکن جا ڀاڪر ڪيئن وصول ڪبا؟