نصير مرزا جا هڪ ئي سال ۾ ڪجهه اعتراف
نصير مرزا لکيو آهي ته “ دوهيڙن جي صورت ۾ ڪربلا جي شهيدن کي پهرين خراج تحسين ڀٽائي صاحب ڪيڏاري سر جي صورت ۾ پيش ڪيو. ڀٽائيءَ جي ويهين ورهين بعد 1772ع ڌاري. ٽالپر بادشاهن جي ايامڪاريءَ ۾ سيد ثابت علي شاهه شاعريءَ جي آسمان تي مثل ستاري جي نمودار ٿيو.(روزانه ڪاوش 12 فيبروري 2005ع) پراڳين سال نصير مرزا شاهه لطيف ۽ سيد ثابت علي شاهه جي ڀيٽ جي صورت ۾ اڪيلو وڏو شاعر ثابت علي ساهه کي قرار ڏيڻ جي ڪوشش ڪئي هئي. ته سيوهڻ جي آرپار عزادارن واري ڌرتي تي سنڌي ٻوليءَ جو اڪيلو وڏو شاعر سيد ثابت علي شاهه زوار، مشهدي و ڪربلائي( هو پهنجي مرثين جي بياض تي پنهنجو نالو ائين لکڻ پسند ڪندو هو) ابدي آرامي آهي. (روزانه ڪاوش 29فيبروري 2004ع)
نصير مرزا لکيو آهي پهرين مون ٻڌو ته سنڌ ۾ پهريون تعزيو ارغونن جي پوئين دور ۾ مير معصوم بکريءَ جي زماني ۾ تيار ٿيو (روزانه ڪاوش 12 فيبروري 2005ع) پر اڳين سان اڳ ۾ ان جي شروعات ٽالپر دور ۾ لکيائين پنهنجي ڪالم “ سنڌ ۾ تعزيه داريءَ جي ابتدا” ۾ ان جي ابتدا بابت لکيو اٿس ته “ ٽاپر دور ۾ مير فتح علي خان، سپه سالار ميان فقير محمد جوڻيجي کي حڪم ڏئي هڪڙو شاندار پر شڪوه تعزيو تيار ڪرايو هو (روزانه ڪاوش 27 فيبروري 2004ع) جنهن تي سکر جي شوڪت خواجائيءَ تنقيد ڪندي لکيو ته “ تعزيه جي شروعات ٽالپرن کان ڪيتريون صديون اڳ روهڙي ۾ 980هه ۾ سيد مور شاهه کان ٿي. (روزانه ڪاوش 29 فيبروري 2004ع)
نصيرمرزا لکيوآهي ته “اسان جي ان شاهه لطيف جي فقه ڪهڙي هئي ۽ هن جي ذهني لاڙن جو رخ ڪهڙي به مسلڪ ۽ ڪهڙي به نظريي ڏانهن محققن پاران ٻڌايو وڃي (روزانه ڪاوش 12 فيبروري2005ع) يعني هاڻي محققن کي به ٿورو حق ڏئي ٿو پر اڳين سال ٻين ي راين کي اهميت ڏيڻ بعد فقط پاڻ مفتي هو لکيو هئائين ته “ پڇڻ وارا مون کان پڇي سگهن ٿا ته لطيف جي فقه آخر ڪهڙي ۽ مذهب ڇا هو (روزانه ڪاوش 25 فيبروري2004ع)
نصير مرزا لکيو آهي ته هر مولف ۽ شارح وڌيڪ معتبر ۽ مستند شارح ڊاڪٽر گربخشاڻي صاحب لکيو آهي ته اسان جو شاهه ڀٽائي به محرم جو سارو مهينوماتم ۾ گذاريندو هو ۽ اهو وقت ڪارا ڪپڙا ڍڪيندو هو. ۽ امامن جو سوءِ لهڻ بعد ڪاري سوٽي ڌاڳي سان سبيل گيڙو رتا ڪپڙا پائيندو هو ( روزانه ڪاوش 11 فيبروري 2005ع ) پر اڳين سال نصير مرزا شاهه لطيف کي سڄي عمر ڪارا ڪپڙا پارايا هئا جو لکيو هيائين ته “هتي سوال آهي ته لطيف سڄي حياتي تن تان ڪارو لباس ڇو نه لاٿو.(روزانه ڪاوش 25 فيبروري 2004ع)
نصير مرزا لکيو آهي ته “ سواءِعلامه آءِ آءِ قاضي صاحب جي مرتب ڪيل شاهه جي رسالي جي (جنهن جي اندر ڪوبه سندس لکيل مهاڳ يا وضاحت موجود ڪونهي)شاهه صاحب جي جي هر مستند مولف جيئن جو تيئن لطيف سرڪار جو ئي چيل ڄاڻايو آهن( روزانه ڪاوش فيبروري 2005) يعني هن ڀيري وڌ ۾ وڌ علامه صاحب کي غير مستند لکيو اٿائين پر اڳين سال نصيرمرزا، علامه صاحب کي خوب گهٽ وڌ ڳالهائيندي لکيو هو ته “ ڊاڪٽر بلوچ صاحب کي ڌڻي وڏي حياتي ڏي.... شال جيئندو رهي ۽ لطيف کي پنهنجي ڏانءَ جي اهڙي تحقيق سان ادب جو دامن ڀريندو رهي..... پر لطيف جي سر ڪيڏاري کي شاهه جي رسالي مان خارج ڪندڙ ٻئي محقق علامه قاضي صاحب ته پنهنجي مرضيءَ سان يا وري ڌڻيءَ جي رضا سان پاڻ کي درياهه ۾ وڃي سپرد آب ڪيو هو. موت مقدر آهي ۽ هر هڪ کي نيٺ هي جهان ڇڏڻو آهي پر اسلامي تعليمات جي مبلغ ۽ فلاسافر علامه صاحب جنهن اندازي سان هي جهان ڇڏيو هو لطيف جي يگاني شارح فقير امداد علي سرائي رسالي مان سر ڪيڏاري خارج ڪرڻ ۽ ڪڍڻ تي 1995ع ڌاري لطيف ڪانفرنس ۾ ڀرئي هجوم ۾ چيو پئي ته اسان جي هن ويچاري علامه صاحب کي لڳي ٿو ته لطيف جي پٽ کائي ويئي
(روزانه ڪاوش 25 فيبروري 2004ع)