صوفي ازم جي بادشاهه سهراب فقير جو وڇوڙو : غلام مرتضيٰ مڱريو
اهڙن ئي سنڌ جي مهان ۽ هميشه لاءِ وڇڙندڙن جي لسٽ ۾ اڄ سهراب فقير به شامل ٿي ويو. ڪجهه ڏينهن کان ننڍي کنڊ جي عظيم صوفي فنڪار جي بيماري جي بستري جي خبر ميڊيا تان ٻڌندا ۽ پڙهندا رهياسين، پر اڄ سندس اذيتناڪ موت جون خبرون ٻڌي ۽ پڙهي رهيا آهيون، سهراب فقير جنهن صوفي ازم جي راڳ کي پوري دنيا ۾ سنڌ جي سڃاڻپ ڪرائي ۽ کوڙ سارا اعزاز ماڻيا کيس دنيا ۾ فن جي حوالي سان پنهنجي پراڻي روايت کي برقرار رکندي کيس بي يارو مددگار ڪري ڇڏيو جنهن جو اظهار هن پاڻ به ڪراچي جي نيشنل اسپتال مان مايوس ٿي واپس موٽندي ڪيو ۽ هن سان جڏهن اڳوڻو ثقافت کاتي جو سيڪريٽري عيادت لاءِ آيو ته سهراب فقير زارو قطار روئيندي اها ئي ميار ڏني ته جيڪڏهن ڪو پنجاب جو فنڪار ائين بيمار هجي ها ته ان جي عيادت ۽ علاج معالجي جي سهائِتا لاءِ حڪومتي هر عملدار اچي ها، پر هن عظيم تصوف جي ڌرتي جي عظيم ڪردارن جي سکڻي دلاسي لاءِ ته حڪومتي اختيارين وٽ ٽائيم نه آهي. ائين لڳي رهيو آهي ته ڄڻ ته اسين واقع به مرده پرست قوم آهيون، جو اسان جا سنڌي فنڪار، اديب ائين سسڪي مَري وڃن ٿا مگر انهن جي واهر ڪرڻ وارو ڪير به نه آهي.!!
سهراب فقير جنهن پنهنجي پوري زندگي فن کي ارپي ڇڏي ۽ دنيا جي 16 ملڪن ۾ سر وکيريا ۽ 3 ڀيرا ورلڊ ميوزڪ ايوارڊ حاصل ڪيا، جيڪو سنڌي قوم لاءِ هڪ فخر جو مقام آهي، جو ورلڊ ليول تي هن سنڌ ۽ سنڌي موسيقي کي متعارف ڪرائيندي ايوارڊ به حاصل ڪيا. ٽالپر وڏا ۾ صوفياڻي موسيقار گهراڻي ۾ جنم وٺندڙ سهراب فقير 1980ع ۾ 10 سالن جي مختصر وقت ۾ جھرجهنگ ڏينهان ڏيهه مشهور ٿي ويو، محترمه شهيد راڻي کيس حج ڪرايو. قلندر شهباز، ڀِٽائي، سچل سرمست جا ايوارڊ حاصل ڪيا ۽ صدارتي ايوارڊ به حاصل ڪيائين ۽ ان کانسواءِ ڪيترائي اسٽيج ۽ سماجي تنظيمن ۽ فلاحي ادارن کان ايوارڊ حاصل ڪيا.
ائين اڄ اهو عظيم ڪردار جنهن کي قدرت طرفان سهراب فقير جو ليبل ڏنو اهو اڄ اسان وٽ نه رهيو. صرف ان جو ڪيل فني پورهيو ۽ يادگيريون ئي آهن جيڪي سنڌ جا ماڻهو صدين تائين ياد رکندا، ڇو ته مرندا ته صرف جسم ئي آهن باقي دنيا ۾ ڪيل ڪم ان کي هميشه ياد رکرائيندا جن جي گواهي مرشد لطيف به ڏئي ويو آهي.
جي مرڻا اڳي مئا، سي مري ٿيا نه ماتِ
بلڪل ائين سهراب فقير جو ڪردار به مري نٿو سگهي. هو ته صدين تائين زندهه رهڻ لاءِ ئي هن دنيا کان الوداع ٿيو آهي، پر افسوس صرف اهو رهيو آهي ته سنڌ جو ثقافت کاتو يورپ جي فنڪارن لاءِ پروگرام ڪري ٿو پر پنهنجن عظيم ورثن کي بلڪل وساريو ويٺو آهي، جيڪو هِڪَ جيءُ جھوريندڙ عمل آهي، حياتي موت ته الله جي وس ۾ آهي پر ائين بي يارو مددگار ٿي ڪنهن عظيم ڪردار مرڻ به اسان کان سؤ سوال ڪري ٿو ۽ اهو سوال هن رياستي اختياري کان به هن سنڌ جو عوام ڪري ٿو.
اهڙي طرح سهراب فقير جي وڇوڙي جو خال صوفي راڳ جي لاءِ هڪڙو اڻ ڀرجڻ جهڙو خالُ آهي ۽ سنڌُ سهراب فقير کي هميشه ياد ڪندي، هن جو موت ڄڻ سنڌي صوفي راڳ کي يتيم ڪري ويو آهي، ان جو قدر هاڻي ان جي وڃڻ کانپوءِ ٿيندو ڇو ته حياتي ۾ ڪنهن جو قدر ناهي هوندو پر ان جي موت کان پوءِ ئي ان جو قدر پوندو آهي. سهراب فقير کي ته حڪومتي اختيارين وساري ڇڏيو ۽ هاڻي جڏهن هو اهي سڀ پنهنجا ڏک سيني ۾ سمائي هميشه جي ننڊ ۾ ستل آهي تڏهن حڪومتي اختيارين جي اک ضرور کلندي پر هاڻي صرف سکڻن بيانن کانسواءِ ڪجهه به نه رهيو آهي.