الوداع الوداع سهراب فقير : مظهر خاصخيلي
جنهن دل پيتا عشق دا جام
سادل مستو مست مدام
اَلا حق موجود سدا موجود
۽ اهو سهراب فقير جنهن پوري دنيا اندر جِتي سنڌ جو مان، مٿانهون ڪيو اتي انهن ملڪن جي آڏو مثال بڻجي انهن کي سوچڻ تي مجبور ڪيو ته پاڪستان اندر رُڳو انتها پسند ۽ دهشتگرد نٿا رهن اتي محبتن جا امين به رهن ٿا ۽ اڄ اسان کان اهو سهراب فقير جسماني طور تي وڇڙي ويو آهي ان جي وڇوڙي تي ڪيترو به اکين مان پاڻي وهائجي اهو گهٽ آهي پر ڏک ۽ تڪليف جي صرف اها ڳالهه آهي ته اسان جو صوفياڻو آواز رکندڙ اهو صوفي فنڪار جنهن صرف پنهنجو نالو نه ڪمايو پر دنيا جي ڪافي ملڪن اندر هن پاڪستان جي فنڪارن جو ڳاٽ اوچو ڪرڻ سان گڏ انهن ملڪن جي ماڻهن جي دلين ۾ محبت ٺاهي پر پنهنجا، جن جي ڪري هن اهي زندگي جون سموريون عياشون ٺڪرائي ڇڏيون. اها جرمني جي عورت جنهن ان صوفي فنڪار کي شادي جي آڇَ ڪئي ۽ اتي رهائش وٺي ڏيڻ جي حامي ڀري، ۽ هن صوفي فنڪار ان جرمني جي ان عورت کي اهو چئي جواب ڏنو ته هو پنهنجي اها سنڌ نٿو ڇڏي سگهي جيڪا هن جي روح ۾ سمايل آهي ۽ هن ان امڙ ئي جي ان روح جي لڄ رکي جنهن جي لاءِ لطيف سرڪار چئي ويو آهي ته:
ايءَ نه مارن ريت جو سيڻ مٽائن سون تي
اچي عمر ڪوٽ ۾ ڪنديس ڪانه ڪريت
پَکَن جي پريت ماڙين سين نه مٽيان
۽ هن ان جرمني جي ان عورت کي ان جي ڪري جواب ڏنو هو، هن کي پنهنجي سنڌ سان سچو پيار هو پر ڇا ان سنڌ جي ان حڪمرانن جن کي سنڌي ماڻهن پنهنجو سمجھي ووٽ ڏنا هئا ۽ انهن مان اها اميد رکي هئي ته هو پنهنجي ماڻهن جي مالڪي ڪندا پر افسوس ان وقت ٿيو جڏهن ثقافت کاتي جي صوبائي وزير محترمه سسئي پليجو صاحبه ان صوفياڻي آواز رکندڙ سهراب فقير جي وڇوڙي کان پوءِ پنهنجو بيان ٿي ڏئي ته هوءَ سهراب فقير کان ان جي ڪري پڇڻ نه وئي جو هن جي امڙ جي طبيعت خراب هئي ان ڪري هوءَ 19 ڏينهن تائين جناح اسپتال ۾ رهندڙ ان فنڪار کان پڇڻ نه وڃي سگهي ڪيتري نه آسان ۽ صفا تڪڙي ڳالهه اسان جي اها ثقافتي کاتي جي صوبائي وزير محترمه سسئي پليجو چئي وئي ڇا اسان سنڌ جا ماڻهو صفا پنهنجن انهن وزيرن ۽ ايم پي اي جي آڏو ايترا چريا آهيون جو اسان روز واريون اخبارون ناهيون پڙهندا جن ۾ صوبائي اسيمبلي جي اجلاس دوران ان اسان جي ثقافت جي وزير صاحبَه جا ڦوٽو لڳل هوندا آهن، ڪڏهن ڪنهن وزير سان ڳالهه ٻولهه ڪندي ته ڪڏهن صوبائي اسيمبلي اندر ڳالهائيندي. منهنجي هن سٽن لکڻ جو ڪڏهن به اهو مقصد نه ڪڍيو وڃي ته مان ڪو ان ڳالهه جو مخالف آهيان ته سسئي پليجو صوبائي اسيمبلي ۾ ڇو ٿي ڳالهائي يا وري ڇا ٿي ڪري، مان ته پنهنجي سورن جي ڳالهه ڪندس جيڪي اسان جي اندر ۾ اڄ ٻري رهيا آهن جڏهن سهراب فقير اسان وٽ جسماني طور تي موجود ناهي ڇا جيڪڏهن اسان جي اها سسئي پليجو پنهنجي قيمتي وقت مان ڪجهه گهڙيون ڪڍي ان عظيم فنڪار کان پڇڻ وڃي ها ته ان عظيم راڳي کي به ٿوري دل جاءِ ٿي پئي ها. ڇا ان صوفي فنڪار کي ان ڏينهن خبر پئجي وئي هئي جڏهن اهو حميد آخوند ان وٽ هلي آيو ۽ هن جي خيريت معلوم ڪئي هئي ته ان جو اکيون وسي پيون هيون ۽ کيس ڀاڪر پائي چيائين ته مون کي هِتان ڪڍ ۽ جڏهن هو ڪالهه ڳوٺ پهتو ته ان جو دور هلي ويو. شايد ان جو ساهه ان گهڙي جو مهمان هو جو هن کان اڏامي ويو ۽ آخري گهڙي مهل ٻئي هٿ لوڏي موڪلائيندڙ سهراب فقير جي موڪلاڻي مان ايئن محسوس ٿي رهيو هجي ته هو اسان کي ميارون ڏيندو هجي ۽ ڪنهن شاعر جون اهي سٽون چوندو هجي ته:
مري وينداسين ياد نه ڪنهن کي اينداسين
ڪجهه ڏينهن هر هڪ کي لڙڪ ڏئي وينداسين
۽ اهو ڪافي سارا ايوارڊ ماڻيندڙ سنڌ جو سريلو فنڪار جِتي ثقافت کاتي کان مايوس هو اتي انهن ڪجهه پنهنجي چاهيندڙن کان به مايوس هو ڇو ته ڪنهن سياڻي جو قول آهي ته ماڻهو جو قدر ان جي وڃڻ کانپوءِ ٿيندو آهي ۽ اسان کي هاڻي خبر پوندي ته سهراب فقير جو راڳ ڇا هو ۽ هن جي جيڪا الله هو، الله هو واري وائي هوندي هئي ان ۾ ڪيترو سرور هوندو هو. اڄ ان پنهنجي صوفي فنڪار ۽ پيار جي امين، راهه جي راهي جي لاءِ، سنڌ روئي رهي آهي ۽ مون وٽ لفظ ناهن جن کي لکي انهن سنڌ جي سوين ماڻهن جي ڏک جو اظهار ڪري سگهان.
۽ ان گيڙو رتا ڪپڙا پائي سڄي عمر پوري دنيا کي پيار جو پيغام ٻڌائيندڙ هن ڌرتيءَ جا بهادر اڄ اسان سمورا سنڌ جا ماڻهو تنهنجي پونئيرن سان ڏک ۾ شريڪ آهيون دنيا جي لاءِ ڀلي اهو مائيڪل جيڪسن وڏو فنڪار هجي جنهن جي ڪردار مٿان پوري دنيا آڱريون کيون پر اسان لاءِ تون وڏو عظيم فنڪار آهين. اڄ سڄي سنڌ توکي الوداع، الوداع سهراب فقير الوداع چئي رهي آهي ۽ تنهنجي وڇوڙي تي لطيف سرڪار پنهنجي تنبوري سان گڏ تنهنجو جنت ۾ ضرور استقبال ڪندي اهي لفظ چوندو:
جو دم جيارج هادي رکج حفظ ۾
محتاجي مخلوق جي قادرم ڪاريج
عربي عبداللطيف کي ويل ۾ وساريج
پرڪش پياريج ڀري جام جنت جو