منهنجو بابا.... : فقير سلامت سهراب
بابا سائين هميشه اولاد کي به اها ئي نصيحت ڪندو هو ته سنڌي لوڪ ادب اسان جو قومي ورثو آهي، ان ورثي جي حفاظت اسان سڀني سنڌين کي ڪرڻي آهي ــ ان جو ثبوت هي به آهي ته بابا جي مٺڙي آواز تي جڏهن هڪ ناريءَ شاديءَ جي خواهش ظاهر ڪئي ته بابا سائين اها آڇ ٺڪرائي ڇڏي صرف سنڌ ۽ سنڌين جي لاءِ. هن چيو آءٌ سنڌي آهيان غير سنڌيءَ سان ڪيئن ٿو شادي ڪري سگهان. بابا جهڙو سچو سنڌي هن ڌرتيءَ تي پيدا ٿيڻو ئي ناهي.
بابا سهراب فقير جا آلاپ شاهه لطيف جي تنبوري جي تارن کان پڇو ــ مهراڻ جي ڇولين کان پڇو، ڄامشوري جي هوائن کان پڇو، پريم نگر جي گلين کان پڇو ته اهي آلاپ ڪيڏانهن ويا جن جي ٻڌڻ سان دل جي ڌڙڪن تيز ٿي ويندي هئي بابا سائين جڏهن آلاپيندو هو ته ان جي اندر ۾ هڪ عجيب روح پيدا ٿيندو هو ۽ ۽ بابا ان روح ۾ مدهوش ٿي پنهنجي زندگي ۾ رنگجي ويندو هو ــ اڄ آلاپ ته کوڙ ئي اسان جي آس پاس گونجندا پر سهراب فقير اسان جي وچ ۾ نه هوندو. افسوس صد افسوس ــ اسان پنهنجي فقير بابا سائينءَ لاءِ دعاگو آهيون ته الله تعاليٰ کيس جنت ۾ جگهه عطا ڪري ۽ اسان کي پنهنجي سنڌي لوڪ ادب جي خدمت ڪرڻ جي توفيق عطا فرمائي ـــ آمين.