ڪي ڪي ماڻهو
ڪنهن ڪنهن ويلي
ڀاڳ ڀَلي ۾
راهن منجهه ملي ويندا هن
دل ۾ ويهجي ويندا آهن
پر هو من جا ميت مسافر
پل جا ساٿي هوندا آهن
پنهنجي ماڳ تي پنهنجڻ سان ئي
مُرڪي ساٿ ڇڏي ويندا هن
ڪنهن جا ڪنهن جا ٽهڪ به هوندا سمند جي ڇولين جهڙا آهن
ڪنهن جي لفظن منجهه سمايل گُلڙن جي خوشبو هوندي آ
ڪي ڪي ماڻهو خاموشيءَ سان دل جي ڳالهه چئي ويندا هن
ڪي ڪي ماڻهو نٽهڻ اُس ۾ وڻ جو ٿڌڙو سايو بڻجي پوندا آهن
ڪي ڪي ماڻهو هير ٿڌيءَ جان گُهلندي گهلندي
ڇولين وانگر ڇُلندي ڇلندي،
مينهن ڪڻين جان وسندي وسندي
نينهن نظر جا جام پيئاري
ٻانهن ۾ هڪ شام گذاري
گهور انڌيرن جي دنيا ۾
وڇڙي گُم ٿي ويندا آهن
۽ تحفي ۾ ڏئي ويندا هن
ڪاريون ڪاريون ڪو جهيون راتيون
ڪي ڪي ماڻهو اهڙا آهن
جن جي دم سان ڏينهن به روشن رات به روشن
اهڙا ماڻهو سج به آهن چنڊ به آهن
جن جي هوندي جيون جي هر جذبي کي جَرڪاءُ ملي ٿو
پر سي ماڻهو
جنهن پل وڇڙي ويندا آهن
ساهه نچوڙي ويندا آهن
راحت روڙي ويندا آهن.