جيون کي جرڪايون
پنهنجي پنهنجي
اندر کي ميدان بڻائي
جيئڻ جي ٿو جنگ لڙي
جيئڻ ڪيڏو اوکو آهي
اندر منجهه عذابن هوندي
منهن تي مٺڙي مُرڪ سجائي
پاڻ کي ڏيڻو دوکو آهي
هر ڪنهن من ۾ پنهنجي پنهنجي دردن جي ٿي باهه ٻري
باهه ۾ ڀڙڪي
هڪ ٻئي جي لئه
دوزخ جهڙا ٿي ويا آهيون
ڇو نه ٿا سوچن کي سمجهايون
پاڻ ته سڀ هڪ ٻئي جا آهيون
پيار جو ٿڌڙو پاڻي بڻجئون
هڪ ٻئي جي اندر ۾ ڀڙڪيل دوزخ جهڙي باهه وِسايو
هر جيون جرڪڻ ٿو چاهي،
هر ڪنهن جيون کي جرڪايون
هر جيون جهومڻ ٿو چاهي
هر ڪنهن جيون کي جهومايون.
هر ڪنهن جيون کي جهومايون