شيما ڪرماڻي
اي راڻي شيما ڪرماڻي
ناچ نگر ۾ خاموشي آ
تبلي جي ٿي تال پُڪاري
سارنگيءَ ۾ سار آ تنهنجي
تو لئه سُر سِتار جا ماندا
ڪيڏي سانت وڪوڙي وئي آ
خاموشيءَ کي ٽوڙ! هلي آ
پنهنجي پائل جي ڇن ڇن سان
يا ڪنهن ڇير سندن ڇمڪن سان
تن من جي سارن انگن سان
سچي جيءَ سندن جذبن سان
۽ دل جي ڌڪ ڌڪ ڌڙڪن سان
سنبارا ۾ ساهُه وجهي ڏي
سنڌ سڄي جهومڻ ٿي چاهي
ورهين کان هن ديس جا ماڻهو
ويڳاڻا ويڳاڻا آهن
سُک جي لاءِ سِڪايَل ماڻهو
مُرجهايل مُرجهايل آهن
هي سارا ايذايل ماڻهو
مُرڪن جي ڳولا ۾ آهن
شاعر جي سوچن کي سمجهي
سا زنده سازن کي ڇيڙيو
من اندر جي گهرائيءَ سان
روح جي ساري سچائيءَ سان
ڪو راڳي آلاپ لڳائي
جنهن تي سمبارا جهومي پئي
۽ پنهنجا هٿ پير هلائي
اهڙي پياري جُهمر پائي
جنهن جُهمر جو جادو پل ۾
سنڌ سموريءَ کي جهومائي
۽ پوءِ سنڌ سموري گڏجي
ساري دُنيا کي جهومائي
ساري دُنيا کي جهومائي