شهيدن جو سپنو
حقيقت جا مُنڪر
هزارين اکين کان لڪي ڪين سگهندا
عوامي هٿن کان بچي ڪين سگهندا
غريبن اپيپن يتيمن جون دانهون
هي ڀيڻ ۽ مائن جي اندر جون آهون
۽ مسڪين مظلوم ٻارن جا سُڏڪا
ٻُڌي عرش جو روح روئي پيو آ
وڏيءَ ويڙهه لئه فرش واسين چيو آ
جبر جي اڳيان ڪنڌ ڇا لئه جهُڪايون
اسين ديس ڌرتيءَ جا دلدار آهيون
اوهان ۾ غداريءَ جي عادت پُراڻي
اسان جي رڳن ۾ وفائن جو رت آ
ٻئي ڪن کولي ٻڌو حڪمرانو
اسين پنهنجي منزل تي پهچڻ ٿا چاهيون
اسان کي هٽائي هيستائي نه سگهندئو
رُلي پاڻ ويندئو رُلائي نه سگهندئو
اسان جي ارادن منجهان پڪ سمجهو
اوهان جون ته پاڙون اکيڙيئي ڇڏبيون
اسان جي ته هالار جهڙن هٿن سان
جڏهن ڏيهه ۾ ڏاڍا کي موت ملندو
تڏهن هر سسئيءَ کي پنهنجو هوت ملندو
شهر جي بازارين ۽ ڳوٺن ڳلين مان
امن ۽ مُحبت جي هُٻڪار ايندي
برن ۾ بهارن جي ٿڌڪار ٿيندي
مون هر جيءَ ۾ آس جو گهر اڏيو آ
مون هر موت کي زندگيءَ لئه سڏيو آ
جمهوريت جي سارن شهيدن جو سپنو
پرين پنهنجي تعبير سان نيٺ ملندو
ڪوٺهندو ڪو ڊهندو
ڪو جيئندو ڪو مرندو
ازل کان ائين ئي ته ٿيندو رهي ٿو
نئين روپ ۾ وقت ايندو رهي ٿو
نئين روپ ۾ وقت ايندو رهي ٿو.