پنهنجو ڳوٺ
پنهنجو ڳوٺ پرين آ مُنهنجو
ڳوٺ! جتي مون هوش سنڀاليو
جڙجي ويو اُن جوءِ سان نالو
پهرين پل ۾ هن دُنيا کي
پنهنجي ڳوٺ ڏٺو مون سائين
پهريون ڏک به پنهنجن کان ئي
پنهنجي ڳوٺ مليو هو مون کي
الف به پهريون عشق به پهريون
۽ پهريون اُستاد به مون کي
پنهنجي ڳوٺ مليو هو سائين
پهرين پيار کي پهرين چُمي
پنهنجي ڳوٺ ڏني مون سائين
سا ڪيئن مون کان وسري سگهندي
ٻالڪپڻ جا رشته ناتا
روح ۾ رهجي ويندا آهن
بس قسمت جي ڳالهه آ سائين
پنهنجن ايڏا ڏک ڏنا جو روئڻ لئه مجبور ٿياسين
پنهنجي ڳوٺ کان ڏور ٿياسين
پنهنجي ڳوٺ کان ڏور ٿياسين