پهرين چُمي
رات شاديءَ جي
منهنجي خوابن جي تعبير منهنجي اڳيان
سَڏُ سامهون ٿيو آهي ساڻيهه جو
منهنجي پهرين چُمي آهي بندوق کي
پر جڏهن مان ڪراچيءَ کان موٽي ايندس
ٻي چُمي تنهنجي ڳاڙهن ڳٽن کي ڏبي
تون چئي ڇڏ گُلابي چپن کي اِهو
تيسين ترسن!
مان جيسين رُڳو حيدرآباد مان ٿي اچان!
ڇا چيو تو!؟
تون به هلنديئن مون ساڻ گڏجي!!
ڇا چيو تو!؟
تون به کڻنديئن بندوق نازڪ هٿن ۾!!
ته پوءِ مان به اڳ ۾ ها! اڳ ۾ اي جانان
همت ڀرين تنهنجي هٿڙن کي چُمندس
جنين منجهه کڻنديئن بندوق تون!
۽ نازڪ نرم تنهنجي پيرن کي چُمندس
جنين ساڻ هلنديئن امن لاءِ جنگ ۾
چڱو هاڻي گڏجي وکون ٿا کڻون
وڏي وير بڻجي وڌي ٿا هلون
اندر منجهه آهن گهڻيون ئي مگر محبت جون ڳالهيون سي موٽي ڪبيون.
(نوٽ: هي نظم ڪراچي ۽ حيدرآباد ۾ ٿيندڙ
سنڌي ماڻهن جي قتل عام کان متاثر ٿي لکيم)