غربت
ماڻهوءَ کي مُردار ڪري ٿي
بي همت بيڪار ڪري ٿي
ذهنن کي ٿي زنگ لڳائي
ڪيڏا جسم جلائي ويٺي
ساري سونهن جي قاتل آهي
رَتُ جي رشتن کي رستن ۾ روز رُلائي ويٺي غربت
ها! پر غربت اُن ماڻهوءَ جو ڪنڌ جُهڪائي ڪو نه سگهي ٿي
جيڪو ماڻهو پنهنجي من ۾ سمنڊ جيان ڪاوير رکي ٿو
۽ زندهه ضمير رکي ٿو
اهڙي ماڻهوءَ آڏو غربت ڪارونجهر جي سگهه جيان آ
اهڙو ماڻهو مجبورين کي
پنهنجن پيرن ۾ چيڀاٽي
موٽي مور نه ڏسندو آهي
اڳتي اڳتي وڌندو آهي
جيڪو ماڻهو ساروجيون
دردن سورن ۽ صدمن سان
جنگيون جوٽي جيئندو آهي
سوئي سونهن سڃاڻيندو آ
نيٺ سو منزل ماڻيندو آ
نيٺ سو منزل ماڻيندو آ