شيخ اياز جي ياد ۾
ڀٽائيءَ جي سائي ۾ آهي سُتو
تنبوري جي تارن چيو شيخ اياز
هُيو سنڌ جي سوز جو هڪڙو ساز
فڪر جي سچائيءَ جو سينگار هو
وڏيءَ سونهن جو هڪڙو سنسار هو
هو مشتاق هو سنڌ جي سمنڊ جو
هو دلدار هو ديس جي درد جو
ڏئي سنڌ کي چاهه واريون چميون
۽ پائي وڏيون پيار جون ڀاڪڙيون
مٽي پنهنجي ماتا جي ماٿي هڻي
۽ ڌرتيءَ امڙ جون دُعائون کڻي
اسان کان پرين موڪلائي ويو
مگر جوش جيءَ ۾ جاڳائي ويو
وڏا جوش جيءَ ۾ جاڳائي ويو