جانِ من
تون ڪروڙن جي محل کي جيل سمجهي ٿي رهين
پيار آڏو ڪارِ کي تون ويل سمجهي ٿي رهين
نوٽ توکي نينهن آڏو نانگ جهڙا ٿا لڳن
تنهنجي اندر جي سڀن اڌمن ائين دانهون ڪيون
سمنڊ ويُرن جيئن ڪنارن ڏي پئي ڪاهون ڪيون
تنهنجا سڀ احساس ڪنهن واريءَ جا گهر بڻجي ويا
ڪنهن وڏيءَ دولت جي هڪ طوفان ۾ اُڏري ويا
خواب تُنهنجا لڙڪ ٿي اکڙين منجهان نڪري ويا
رات جهڙي ماٺ تنهنجي زندگي بڻجي وئي
پنهنجي جيون لاءِ تو ڇو نانگ جو نالو وتو
پاڻ تو پنهنجن هٿن سان زهر جو پيالو وتو
پاڻ کي هاڻي نئين ڪا آس ڏي اُميد ڏي
تنهنجي در تي عشق ايندو باهه جا شعله کڻي
نينهن تُنهنجا نيڻ چُمندو جيءَ جا جذبا کڻي
ڪنهن جوانيءَ ساڻ جوڀن کي ملي جيئڻ ته ڏي
پاڻ چُسڪي چاهه جي تون پيءُ ۽ پيئڻ به ڏي
ڪلفٽن جي محل ۾ رهندڙ اڪيلي جانِ من-!!!