جوئي آهيان، سوئي آهيان !
ظاهري طرح منهنجي لاءِ به اهيو ئي رستو هيو، پر مون وٽ زماني، شين، ماحول، قدرت ۽ انسانيت کي پرکڻ وارو رُخ مذهبي هرگز نه هيو. اهيو به ناهي ته مذهب انسانن کي غلط رستو ٿو ڏيکاري پر مذهب منهنجي مزاج کي وچڙي نه سگهيو ۽ نه ئي وري مان مذهب کي وچڙي سگهيس. سو شروع کان منهنجو رستو ڪجهه ٻئي طرف هيو. شروعاتي تعليم جي حوالي سان پهريون ۽ ٻيون درجو پنهنجي ڳوٺ چوٻار شريف مان حاصل ڪيم. ان بعد خيرپور ناٿن شاهه شهر ۾ بابا وارا لڏي آيا. بابا سان گڏ چاچا سائين اسد رضا نعيمي صاحب به گڏ لڏي آيا هئا ۽ اسان سان گڏ رهندا هئا. ڳوٺ مان ته لڏي آياسين هاڻي اسانجي ٻروچڪي ٻولي پاڙيوارا ٻار نه سمجهن. مان ٻارن سان پنهنجي ٻروچڪي ۾ ڳالهايان ته هو وائڙا ٿي مون سان گڏ منهنجي ڀائرن کي به ويٺا ڏسن ۽ کلون ڪن. نه انهن ٻارن جي سنڌي ٻولي اسان سمجهون ، ۽ نه هو وري اسان جي ٻولي سمجهن. خير.... ان صورتحال کي محسوس ڪندي بابا سائين مون کي ٻيهر شروعات کان پٽي واري ڪلاس ، مين پرائمري اسڪول خيرپورناٿن شاهه ۾ داخل ڪرايو. ائين خير سان پڙهي 5 درجا پاس ڪيم ۽ پوءِ مئٽرڪ ، هاءِ اسڪول، ڪاليج تائين پنهنجي شهر خيرپور ناٿن شاهه ۾ پڙهيم. ۽ اڳتي پڙهڻ لاءِ يونيورسٽي ويم.
ننڍي هوندي کان ئي شاعراڻي حس اندر ۾ ئي پلجي رهي هئي. ڇو جو حساس ايترو جو پرائمري ۾ پڙهندي هڪ ضعيف شخص جيڪو اسڪول جي گيٽ تي روزانو ڇولا کڻي وڪڻندو هو. ان کي ڏسي منهنجي اکين مان بي اختيار لُڙڪ لڙي ايندا هئا. ۽ سوچيندو هيس ته : “ڪاش ! جيڪر مون وٽ ايترا پئسا هجن ته مان هن ضعيف شخص کان سڀ ڇولا وٺي ڇڏيان ۽ هن کي وڌيڪ ڇولا وڪڻڻ ئي نه ڏيان....!!!” اهيو هو پهريون ڏاڪو منهنجي اندر جي اديب کي جاڳائڻ جو....
مئگزين، رسالا، ڪتاب پڙهڻ جو شوق حد کان وڌيڪ هيو سو هر مهيني پنهنجي خرچي مان باباوارن کان لڪي ڪري مئگزين ۽ رسالا خريد ڪندو هئم ۽ پڙهندو هئم. سن 1999ع کان لکڻ شروع ڪيم. ۽ 2000 کان باقائده خيرپور ناٿن شاهه جي ادبي حلقي جنهن ۾ گلزار سيال، ذوالفقار گاڏهي، ساٿي محبوب زنگيجو، دليپ ڪمار اوڏ، شبير لغاري ۽ ٻين دوستن سان گڏجاڻين ۾ شريڪ ٿيڻ لڳس. بنيادي طرح مان پنهنجي ادبي سفر جي شروعات نثر سان ڪئي. سڀ کان پهرين سن 2002 ۾ منهنجي ڪهاڻي (کُليل اکين جا سپنا) ڊاڪٽر ظفر جي سرپرستي ۾ نڪرندڙ هالار ڊائجسٽ جي آگسٽ واري شماري ۾ شايع ٿي هئي. مون پنهنجي لڪيل نثر واري اديب کي هي گڏيل ڪهاڻين جو ڪتاب مرتب ڪري وري هڪ دفعو ٻيهر ظاهر ڪيو آهي.
2008 کان خيرپور ناٿن شاهه کان ڪوٽڙي لڏي آياسين. لڏي اچڻ کان پوءِ هتي ادبي حلقو نه ملي سگهيو. جنهن ڪارڻ لکڻ ۽ پڙهڻ وارو رُجحان آهستي آهستي گهٽ ٿيندو ويو. پوءِ 2012 ۾ فيس بوڪ جي دنيا ۾ آءِ ڊي ٺاهي لاگ آن ڪيم. هتي ته رنگ ئي ٻيا هئا. هڪ عجيب ۽ ڄڻ ٻي دنيا جا ماڻهو هئا. هتي مون کي جام سارا ادبي دوست مليا. ڪن سان روبرو ملاقاتون ٿيون. ڪن سان اڄ تائين ملاقات نه ٿي سگهي آهي پر هڪٻئي جي نالن سان واقفيت ضرور رکون ٿا.
واٽس ائپ تي مون هڪ گروپ “بزمِ خانه بدوش” جي نالي سان ٺاهيو. ۽ فيسبوڪ جي ادبي دوستن کي ان گروپ ۾ ايڊ ڪيو ۽ ان گروپ جي پليٽ فارم تان اسان سڀني کي هڪٻئي مان ڪافي ڄاڻ، محبت ۽ پيار مليو. وڌيڪ ادبي رهنمائي سائين خاڪي جاني ڪئي. ۽ ادبي دوستن سان چاهتون اڃان به جاري آهن. محبتون قائم و دائم هجن !
مان ٿورائتو آهيان محترم حميد سنڌي جو جنهن پنهنجي تمام قيمتي ۽ مصروف وقت مان مون ادنيٰ جي لاءِ وقت ڪڍي ڪري هن ڪتاب جون ڪهاڻيون پڙهيون ۽ ڪتاب جي بئڪ ٽائيٽل لاءِ ٻه لفظ لکي ڏنا. ڌڻي در دعاڳو آهيان ته شال وڏي ڄمار ۽ صحت ماڻي !
Being A Publisher هئڻ جي ناتي، پبلشنگ جي دنيا ۾ منهنجي رهنمائي “ڪنول پبليڪيشن جي سرواڻ” پياري سعيد سومرو ڪئي. جن لاءِ مان سندس جو دل سان ٿورائتو آهيان. اڃان به هن پرين پياري دوست جون محبتون، عنايتون جاري آهن. جن لاءِ مان سندس جو هميشه مشڪور آهيان.
مان ٿورائتو آهيان سنڌي ادب جي کاهوڙي ڪردار، ليکڪ، اديب، شاعر، ڪهاڻيڪار سليم چنا جو جنهن جو پڻ هر دم مون سان ساٿ رهيو آهي.
مان پنهنجي جيون ساٿياڻي “سپنا گُل” جو پڻ مشڪور آهيان جنهن جو پيار، پاٻوهه، اُتساهه، ويساهه، محبتون، چاهتون، ايثار وقرباني جو ۽ هن جي بي لوث محبتن جو، جن جو ساٿ هر گهڙي مون سان رهيو آهي ۽ ڌڻي در دعاڳو آهيان ته اڳتي به اهي محبتون سلامت رهن.
مان پنهنجي ٻارن حسينن بابا، ايلسا احسان، روميسا جو، جن جون مٺيون، پياريون ڳالهيون، مسڪراهٽون، شرارتون مون لاءِ هميشه اتساهه بخشيندڙ رهيون آهن. جن مون کي ٿڪڻ نه ڏنو آهي. ۽ آخر ۾ هن ڪتاب کي سهڻي رنگ و ڍنگ ۾ شايع ڪرڻ لاءِ شروع کان آخر تائين جي سڀني مرحلن ۾ جن جن دوستن جو ساٿ رهيو انهن سڀني جو ٿورائتو آهيان.
اوهان جي راءِ اسان جي لاءِ تمام قيمتي آهي، ڪتاب پڙهڻ کان پوءِ پنهنجي قيمتي راءِ کان ضرور آگاهه ڪندا.
خير انديش
احسان آڪاش
گاڏي کاتو _ حيدرآباد
03413687110