سچي دوستي
ڪير آهي؟
ادي ... عبدالحق کي سڏيو!
ادا... اهو ته ٽي مهينا اڳ گذاريو ويو آ !
“هانءَ...!!! هانوَ ۾ لڳل ڪنهن بڙڇي جيان ڄڻ ڪو نڙي جو گوشت چيريندو هن جو آواز نڪتو هو. ۽ ڪا گهڙي چپ چاپ ۾ گذري وئي.
در کان ٻاهر بيٺل منهنجو ننڍڙو وجود اها خاموشي ڏسي حيران ٿي ويو هو.
پوءِ شايد هن سڄي ذهني قؤت گڏ ڪري پڇيو
“ادو نجم الدين آهي؟”
“نه ... ادا اهو ته نوڪري تان ڇنڇر ڏينهن شام جو ايندو.”
هُن مون ڏانهن نهاري ڌڪندڙ هٿ منهنجي مٿي تي رکيو هو. ڏٺو هئم ته سندس اکين مان لارون ڪري ڳوڙها سفيد قميص تي ڪرندا ٿي ويا.
مون کي ياد آيو ته منهنجي نوجوان چاچي عبدالحق ڪوٽڙي جي ٽي _بي سينٽوريم ۾ وات مان رت اچڻ جي ڪري پنهنجي اڇي قميص ڳاڙهي رت سان ڀري ڇڏي هئي.
اڄ اڌ صدي کان به پنج سال مٿي ٿي ويا آهن ۽ مان سوچيان پيو
چاچا جي اڇي قميص تي ڪريل ڳاڙهي رت ۽ سندس دوست جي سفيد قميص تي ڪريل لڳاتار بي رنگ ڳوڙهن جيڪو رنگ ٺاهيو هو اهو ئي سچي دوستي جو رنگ هو.