مٽي جا شيطان
نه هرگز نه...!
تون ننڍپڻ ۾ ڪيوليون يا ماڪوڙيون پيرن سان لتاڙي ماريندو هئين؟
نه......نه.......نه!
تون! صبح ساجهر باغ ۾ تازن، گلن، ڦلن، ساون ٻوٽن مٿان ايندڙ خوبصورت ۽ نازڪ نفيس پوپٽ پڪڙي مُٺ ۾ بند ڪري پوءِ ترين سان مهٽي مهٽي ماري ڇڏيندو هئين!؟
ڪڏهن به نه....!
ڀلا ! ڏنگن ڇوڪرن جيان ڀنڀوريون پڪڙي مُٺ ۾ ڀڪوڙي ماريندو هئين!؟
نه بلڪل نه.... اصل نه....
ڪوئيلن کي ڦاسائي سندن گلا ته توئي ڪٽيا هوندا؟
مون ڪڏهن به ائين نه ڪيو هو
پر نوجواني ۾ ته حرڪتي ۽ حرفتي بنجي ويو هوندين؟
مان اهڙين ڳالهين کان پري هئس.
پوءِ هي بلبلون ڄار ۾ ڦاسائي.... ڦٿڪائي ڦٿڪائي ڪير پيو ماري؟
مان شڪاري ۽ ماري ناهيان.
ها مون کي ياد آيو توئي طوطن کي پڃري ۾ بند ڪري ان مان پاڻي جي ڀريل وٽي، ساوا مرچ ۽ زيتون ٻاهر ڪڍي ڇڏيا هئا ۽ طوطا بُک ۽ اُڃ ۾ تڙپي ۽ ڦٿڪي مري ويا هئا.
مان اهڙو ظالم ڇوڪرو يا نوجوان نه هئس تون مون تي الزام پيو هڻين؟
پوءِ ڪير ته آهي جيڪو اهي ڪم ڪري ٿو ۽ توکي جي ان جي خبر آهي ته مون کي ٻڌائي؟
او ماڻهو ڏس ! مان تو جهڙو ماڻهو آهيان ، نه ننڍي هوندي نه وڏي هوندي اهڙا قهري ڪم ڪيا ٿم.
ياد ڪر.... ياد ڪر.... تون ئي ته هئين جنهن پکين جي آکيرن مان آنا ۽ ٻچا ڪيرائڻ لاءِ وڻن کي زور سان پٿر هنيا هئا ۽ وڻن تي چڙهي زور سان ٽاريون ڌوڻي، لٺيون هڻي آکيرا ، آنا ٻچا هيٺ ڪيرايا هئا.
تون مون کي ڇتو يا چريو ڪندين ڇا؟ تو کي چيم ته مان ڪنهن جو به قاتل ناهيان.
ها مان اهوئي ته پڇڻ چاهيان ٿو ته هت ڏسڻ ۾ انسانن جهڙا، پر عملن ۾ وحشي خوني حيوانن کان گهڻو اڳتي وڌي خودڪش حملا آور بمبار ۽ دهشتگرد آخر هن ڌرتي تي مٽي مان بڻيل شيطان ڇو ٿي ويا آهن....!!؟؟