ڪالم ڪهاڻي ”انسانيت ۽ احساس“
بس مون کان برداشت نه ٿيو نوجوان ڪير به هجن آخر انسان آهن هنن جا پيءُ ماءُ به هوندا. ائين بي دردي سان سرِعام انسان جو خون مون کان ڏٺو نه ٿيو مون ميڙ ۾ بيٺل هڪ ڊاڪٽر ۽ هڪ پيش امام مسجد کي به ڏٺو ۽ لکيل پڙهيل ماڻهو نوجوان نظر آيا مون هڪدم مٿان ويٺل نوجوان کي قميص کان جهلي ڇڪي مٿي ڪيو ۽ تماشبين ماڻهن کي چيو اوهان ايترا بي شرم بي حيا آهيو جيڪڏهن اوهان جو پٽ ڀاءُ سرِعام قتل ٿيندي ڏسي سگهو ها ان بعد سڀن ماڻهن منهنجي الفاظن جي اثر ڪري هڪدم منهنجو ساٿ ڏنو هيٺ ساڻو ٿي ويل نوجوان وڏا وڏا ساهه کنيا ۽ سرت ۾ آيو جنهن ٻڌايو ته مان بچاءُ بند قاسم آباد جو آهيان قتل ڪندڙ نوجوان پارڪ ڀرسان مين روڊ تي هن جي موٽرسائيڪل بيٺل نظر آئي هن ٻڌايو ته ماريندڙ شخص ڪجهه مهينا اڳ ۾ صدر ڪراچي ۾ به قاتلانه حملو ڪيو هو پر اتي ٻين ماڻهن وچ ۾ پئي مون کي بچايو هو مون نوجوان کي جان بچائڻ جو چيو ۽ پاڻ سان گڏ هلڻ جو چيو پر هن صاف انڪار ڪيو ۽ ائين چئي ڏنو ته هو ڀلي مون کي قتل ڪري ڇڏي هن جي ضد ۽ گهل جي ڪري ساڳيو نوجوان سامهون جهانيه هوٽل ڀرسان زيرِ تعميراتي بلڊنگ هيٺيان پنج فوٽ ڊگهو بانس جو ڏنڊو کڻي پهچي ويو وري ساڳي ويٺل نوجوان مٿان ڏنڊن جو وسڪارو لائي ڏنو. جنهن ڪري هن جي هڪ ٻانهن ڀڄي پئي، ٽنگن ۽ پيشاني مان رت وهڻ لڳو وري مان مداخلت ڪري زخمي نوجوان کي ڇڏايو. حمله آور کي پنهنجي موٽر سائيڪل تي ويهاري روانو ڪيو، جيڪو پسٽل کڻڻ ويو. ايتري ۾ زخمي نوجوان پاڻ کي موت جي منهن ۾ ڏيڻ تي رضامند هو ته هو ڀلي ماري ڇڏي هتان نه اٿندس اها حالت ڏسي مون گهران موٽر سائيڪل کڻي آيس زخمي نوجوان کي موٽر سائيڪل تي ويهاري بچاءُ بند قاسم آباد پهچايو جتي هن نوجوان جا ڄاڻ سڃاڻ وارا موجود هئا ۽ مون نوجوان جي زندگي بچائڻ ۾ ڪامياب ٿيس.
مان اڄ به ان واقعي کي نظر ۾ رکي جڏهن سوچيندو آهيان ته هڪ نوجوان کي آخر قتل ڇو ٿي ڪرڻ چاهيو ۽ قاسم آباد جو نوجوان پنهنجو پاڻ کي موت جي منهن ۾ ڇو ٿي وجهڻ چاهيو ۽ اڄ واري جديد دور ۾ تعليم يافته ماحول ۾ اهي نوجوان جانيون بچائڻ بجاءَ وڙهندڙ نوجوانن جي موت جو منظر رڪارڊ ڪري سڄي دنيا ۾ ڏيکارن ها. (مون کي نبي ڪريم صلي الله وآله وسلم جو اهو فرمان ته “هڪ انسان جي جان بچائڻ پوري انسانيت جي جان بچائڻ ۽ هڪ انسان کي موت جي منهن ۾ ڌڪڻ پوري انسانيت کي موت ڏيڻ برابر آهي” ۽ هڪ ٻيو قول مولا ڪائنات حضرت علي مرتضي جو آهي ته: “ڪو زمانو ايندو انسان ته گهڻا هوندا پر انسانيت ۽ احساس ڪنهن ڪنهن ماڻهو وٽ باقي هوندو”.