سينٽرل لائيبرري
“ يار ڪڏهنهلئو پاڻ سينٽرل لائيبرري”
مون حيرت مان پڇيو: “ ڇو خير ته آهي ڪتاب پڙهندين يا وٺندين!؟” مرڪي چيائين: “ ٻه سال ٿيا آهن مون کي ڪڏهن ڪو ڪتاب پنهنجي نالي اِشو ڪرائيندي ڏٺو اٿئي“ .
“ باقي ڇا جي لاءِ پاڻ هلئو “ مون تجسس مان کانس پڇيو.
“ بس چڪر تي “
ڪياڙي کندي چيائين: “ جي چڪر ئي هڻڻو اٿئي ته پوري يونيورسٽي پئي آ، پيو چڪر هڻ، لائبرري هلڻ جي ڪهڙي ضرورت آ.”
مون دانشورانه انداز ۾ کيس سمجهايو، بنا ڪنهن خاص وجه جي مان پاڻ لائبرري وڃڻ کان ڪيٻائيندو هيم، سو بنا ڪنهن ڪم جي هن کي به وٺي وڃڻ مناسب نه پئي سمجهيم، ليڪن ڪٿي ٿو سمجهي، سندس ذهن ۾ ڄڻڪ بنهه ڀريل هجي منهنجيون نصيحتون کيس فضول لڳي رهيون هون.
“ يار تون صرف ايترو ٻڌا۽ گڏ هلندين يا نه نصيحتون پوءِ ڪجان جلالي پير صاحب! “ همراه ڪاوڙ واري لهجي ۾ مونکان پڇيو.
مون بي جهجڪ ٿي ساڻس گڏ هلڻ لاءِحامي ڀري پنهنجي پراڻي دوستي جو ڀرم رکيو، اربع جي ڏينهنهن مونکي ميسيج ڪيو ته اڄ سينٽرل لائيبرري هلنداسين، مون کيس ريپلاءِ ۾ اوڪي لکيو، ڪلاسن کان فارغ ٿي ڪري مان سڌو باٽني ڊپارٽمينٽ جي ٻاهران وڃي کيس ميسيج ڪيو، هي منٽ اڌ ۾ ٻاهر آيو ۽ اسان سينٽرل لائيبرري لاءِ روانا ٿياسين، اڄ طفيل گلاب وانگي ٻهڪي پيو ۽ خوش خوش نظر پئي آيو، مون سندس نيت پروڙي ورتي ته پڪ هي ڪنهن حسن جي ديوي جي درشن لاءِسينٽرل لائبرري هلي پيو نه ته هيترو ٻهڪي ڪو نه ها، اسان جڏهن سينٽرل لائبرري جي گيٽ وٽ پهتاسين ته اسان جي لائبرري ۾ داخل ٿيڻ کان اڳ ٻن ايپران پهريل حسن جي ديوين اسان کي ڪراس ڪيو، شايد هو به باٽني ڊپارٽمنٽ يا زولاجي ڊپارٽمنٽ ۾ پڙهنديون هيون. تڏهن ته کين وائيٽ ايپران اوڍيل هئا، مون ته ڏٺو اڻ ڏٺو ڪرڻ جي ايڪٽنگ ڪئي، مگر طفيل جو نظرون انهن ۾ ائين کپي ويون ڄڻڪ ڪي عيد جون چنڊ هجن، طفيل جي دل سيني مان نڪري چڪي هئي ۽ جي ٿري جي گولي جي رفتار ۾ سندن پويان پويان وڃي رهي هئي، لائيبرري ۾ داخل ٿيندي ئي مون ۽ طفيل لائبرري جي کاٻي ڪنڊ وڃي ورتي جنهن طرف ڪهاڻين ۽ ناولن جا ڪتاب رکيل آهن مان ڪٻٽ ۾ رکيل ناول ڏسي رهيو هوس ۽ طفيل جون نظرون پوري لائبرري ۾ انهن ٻن پرسرار ديوين کي ڳولي رهيونهيون، اچانڪ طفيل آواز ڏنو :
“ اچ ويھه يار هو ڏس هو سامهون اچن پيون“
مان سڌو اچي ويهي رهيم، الڙ ناريون، بغلن ۾ پرس، نازڪ اکين ۾ سن گلاسز پهريل، ڏسڻ ساڻ مان به ٿورو موهجي پيس مگر جلد ئي پاڻ سنڀاليم، ڇو ته شڪارين وٽ شڪار ٿيڻ منهنجو دوست آيو هو نڪي مان، طفيل منهنجي ساڄي پاسي ويٺو هو ۽ سندن فيوچر جي ٿيڻ واري بي خبر محبوبا پنهنجي سهيلي ساڻ اسان جي کاٻي پاسي وڃي ويٺي، منهنجو نظريو اڄ تائين اهو رهيو آهي ته يونيورسٽي ۾ جيڪا به ڇوڪري زير تعليم هوندي آهي اها ڪنهن نه ڪنهن جي نظر جي اجل جو شڪار ٿي ويندي آهي، سڌو ائين ته هر ڪنهن ڇوڪري جي پهريائين ئي ڪنهن نه ڪنهن سان افئير هلندڙ هوندو آهي سو بهتر آهي ته ڪنهن تي ٽرائي نه ڪجي، پنهنجو ۽ ان جو قيمتي وطن برباد نه ڪجي، ڪوئي پاڻ پرپوز ڪري ته پوءِ کڻي انڪار نه ڪجي باقي ڪنهن جي ڪباب ۾ هڏي نه ٿجي، منهنجو دوست ته مونکي ڪباب ۾ هڏي محسوس ٿي پيو ۽ سندس فيوچر جي محبوبا ته مونکي ڏاڍي ايڊوانس پئي لڳي مون کي لڳو پئي ته سندس پهريان ئي ڪو نه ڪو بوا۽ فريڊ هوندو، منهنجي مجنون دوست طفيل جي دل سُن، چپ خشڪ ۽ اکيون ٽڪ ٻڌي بيهي رهيو، ڇوڪرين مان ته اصلي نظر ئي نه پيو ڪڍي.
“ وڻئي ٿي ڇا ؟؟؟؟ مون کيس سوچن جي سمنڊ مان ٻاهر ڪڍيو،
بي ساخته ٿي چيائين: “ ها يار ڏاڍي “
“ ته پوءِ دير ڇا جي، بوڪ مان پنو ڪڍ ۽ لکيس ته تون مونکي وڻين ٿي، “ همراه نه ڪئي هم نه ڪئي تم، مون کي گرو رنجنيش اوشو سمجهي منهنجي صلاح تي عمل ڪندي نوٽ بڪ مان پنو ڪڍيو ۽ سڌو لکيائين،
“ آ لائيڪ يو يو آر سو بيوٽي فُل، واٽ از ان يوئر مائيڊ فار مي، پليز گيو مي اينسر ايٽ دس نمبر “
هيٺيان پنهنجو نمبر لکي پر جوش ۽ پر اميد ٿي ويٺو، کيس ڇوڪري به وڻي، سليڪٽ به ٿي وئي، لو ليٽر به لکجي ويو، هاڻ مسئلو اهو هو ته اهو لو ليٽر ان تائين پهچائي ڪير، هو نسورو نئون ماڻهون، مون کي پنهنجو ڀئو ته مون کي نه چئي سو ڏنا مانس ٽيڪر
“يار جڏهن عشق ڪبو آ ني پوءِ ڊڄبو ناهي، دلير ٿي وڃبو آ دلير، صفا دريا خان ۽ سمنڊ خان وانگي، نہ ته پو۽ غزل ۽ مقالا پيو لکندي، همت ڪر اُٿ، وڃ لو ليٽر ڏيس، اصلي صفا نه ڊڄ مان جو تونسان گڏ آهيان، بي عزتي ٿي ته ٻنهن جي گڏ ٿيندي، ڏس مان تنهنجي لاءِ پنهنجي بي عزتي جي به پرواه نه ٿو ڪيان، همت ڪر اُٿ ڪنڌار “
همراه صفا جيٽ جهاز وانگر تيار ٿي ويو، صرف منهنجي اشاري جي دير هئي ۽ هن جي اٽيڪ، ان کان پهريان جو هي سندن ويجهو وڃي ۽ کين ليٽر ڏي ڪهاڻي ۾ ڪلائميڪس اچي ويو، سڪي جي پاسي پلٽو کاڌو... ۽ جسم ڀريل هلڪي قد سان پينٽ شرٽ پهريل ڇوڪرو اچي ساڻن گڏ ويٺو ۽ هو ڪچهري ڪرڻ ۾ مصروف ٿي ويا،“
طفيل جي دنيا کي ريوس گئير لڳي وئي، ڪجھه ٽائيم اڳ ڏٺل سندس سڀ مصنوعي خواب چڪنا چور ٿيڻ لڳا، سندس چهرو ڦڪو، نڙي خشڪ ۽ اکيون پاڻي سان ڀرجي آيون، سندس لو اسٽوري شروع ٿيڻ کان اڳ ئي ختم ٿي وئي.