ڪھاڻيون

احساس نگر

احساس نگر جون ھي ڪھاڻيون نہ صرف نئين دور جون ڪھاڻيون آھن پر ڪھاڻي جي صنف کي سينگاري بيٺيون آھن. ھي ڪھاڻيون اسان جي معاشري ۽ ان جي پس منظر ۾ لکيون ويون آھن. ھن مجموعي ۾ سنڌ جي سينيئر ۽ جونيئر چونڊ ڪھاڻيڪارن جون چونڊ ڪھاڻيون شامل ڪيل آھن، جن ۾ سليم چنا، ڊاڪٽر مقبول ميمڻ مارو، اقبال بلوچ، عين سحر، زاھدہ ابڙو، نور حسين ڪلوڙ، ھدايت قريشي، مجيب اوٺو، يوسف جميل لغاري ۽ طالب ڀنڀرو شامل آھن.

Title Cover of book احساس نگر

مذهب

مسلمانن جي ملڪ جي هڪ صوبي جي هڪ ضلعي جي تعلقي جي ننڍڙي ڳوٺ ۾ سيٺ ڄيٺانند پنهنجي عمر جو وڏو حصو گذاري چڪو هو. سيٺ جي گهر جي ڀرسان ئي هڪ مسجد هوندي هئي. ان مسجد مان هر وقت ٻانگ جو آواز سيٺ جي گهر تائين ايندو ئي رهندو هو. هڪ ان مسجد ۾ هڪ ٻاهر جو مولوي آيو. ڏينهن جمع جو هو. سيٺ صاحب جو دڪان بند هو. هو پنهنجي گهر جي اڱڻ تي ويهي پسار ڪري رهيو هو. ان سياري ۾ سيءُ به سٺا ٿي پيا هئا. اس ان کي سيڀائي رهي هئي. مسجد مان ان آيل مولوي صاحب جو آواز به چٽو ٻڌڻ ۾ اچي رهيو هو. ڇاڪاڻ ته ان مسجد جي منبر تي لڳل لائوڊ جو منهن ۾ سڌو سيٺ صاحب جي گهر طرف هو. ان مولوي صاحب پنهنجي جذباتي تقرير ۾ دنيا ۽ آخرت جي وچ جي فرق جي باري ۾ ٻڌايو. جنت ۽ دوزخ جو ذڪر به کولي بيان ڪيو. مسلمانن کي جنت جي خوشخبري ۽ ڪافرن کي دوزخ جي باهه ۾ سڙڻ بابت فرمايو. چڱاين ڪرڻ ۽ براين ڪرڻ کان بچڻ جي تلقين ڪئي. سيٺ ڄيٺارام انهي تقرير جو گهرو اثر ورتو ۽ دل ۾ سوچيائين ته هن پنهنجي سموري زندگي بي ايماني ۽ وياج خوري ۾ گذاري ڇڏي آهي. هاڻ موقعو آهي ته پنهنجي برن عملن کان توبهه تائب ٿي مسلمان بنجي چڱا عمل ڪري بهشت جو حقدار ٿيان. اهو سوچي نماز کان پوءِ مولوي صاحب وٽ ويو ۽ پنهنجي سموري فيملي سميت مسلمان ٿي ويو. پنهنجو نالو کڻي سليم رکرائي ۽ ڏاڙهي کي کڻي ڇڏيائين. همراهه متقي ۽ پرهيزگار ٿي ويو. پنج وقت نماز سان گڏوگڏ ٻيا به سمورا عمل نيڪ مومن مسلمانن جهڙا ڪرڻ لڳو. هڪ دفعي هڪ وڏي شهر ۾ ويو اتي خواجن جي جماعت خاني کي مسلمانن جي عبادت گاهه سمجهي پنهنجي سکيل طريقي سان نماز پڙهائين. انهن مار ڏئي لوڌي ڪڍي ڇڏيس، وري وڃي امام بارگاهه کي پنهنجي فرقي جي عبادت گاهه سمجهي نماز پڙهيائين. جن به کيس ٻاهر ڪڍي ڇڏيس. وري اتان نڪري هڪ مسجد ۾ آيو اتي نماز پڙهيائين جن به کيس ٻاهر ڪڍي ڇڏيو. وري هڪ مسجد ۾ نماز پڙهيائين ته هڪ همراهه پويان هن جي مليل ٽنگون نماز ۾ ئي کولي ڇڏيائين. نماز پڙهي همراهه کي ان واردات بابت پڇيائين. ان چيس ته : “تو غلط نموني ٽنگون کولي بند ڪري، پئي نماز پڙهي مون توکي صحيح طريقو ڪرايو آهي.” هو سوچن ۾ پئجي ويو ته هڪ مسلمان پنهنجي عبادت گاهه ۾ اچڻ نه ڏنو، ٻين ڪڍي ڇڏيس ۽ ٽيئن نماز ۾ ئي سندس پير ۽ ٽنگون کولي ڇڏيس وري ڪجهه ڏينهن مذهب جي باري ۾ سوچيندو رهيو ۽ جنت ماڻڻ جي تمنا مختلف مسجدن امام بارگاهن جا دورا ڪندو ۽ واعظ ٻڌندو رهيو. هي جڏهن به وڏي شهر ۾ ايندو هو ته پنهنجي ناليج کي وڌائڻ لاءِ مختلف مسجدن ۾ انهن جي طريقي مطابق نماز پڙهندو هيو انهن جو ڳالهيون ٻڌندو هيو.
مسلمانن جي مختلف فرقن جا ماڻهو مسلمانن جا ڪيترائي طريقا ٻين فرقن جي ماڻهن کي ڪافر، ملحد، مشرق ۽ بي ايمان ڪوٺيندا رهيا. هي مسلمانن جا ڪيترائي طريقا ۽ فرقا ڏسي پريشان ٿي ويو. هي مُنجهي پيو ته آخرت جي ڪهڙي فرقي ۾ ٿيندي ۽ مون کي بهشت ڪيئن ملندي....!؟ هتي ته هر فرقي وارا ٻئي فرقي کي نندين پيا هڪ ڏينهن انهي پريشاني جي عالم ۾ هي ڪجهه سمجهي نه سگهيو ۽ جهنگ جو رُخ ڪيائين. ان ڏينهن کان پوءِ سيٺ ڄيٺانند نظر ئي نه آيو.