نظم: رابندر ناٿ ٽئگور
سڏ نـ ورائي تـ اڪيلو ئي وڌندو رھ
اڪيلو ھل، اڪيلو وڌ، اڪيلو ھل
جڏھن ھر ڪوئي پنھنجو وات سبي ڇڏي
او منھنجا بدقسمت دوست
جڏھن ڪوبہ آواز اٿارڻ جي
جرئت نـ ڪري سگهي
۽ جڏھن ھر ماڻھو خوف منجهان
تو کان منھن موڙي ڇڏي
تڏھن تون کلئي دل سان
پنھنجي آزاد ذھن سان
جيترو ڏاڍيان ڳالھائي سگهين
اڪيلو آواز اٿار
اڪيلو ئي وڌندو رھ، ھلندو رھ
جڏھن ھر ڪوئي تو کان ڦري وڃي
او منھنجا بدقسمت دوست
جڏھن ھر ڪوئي ڀڄي وڃي
۽ جڏھن ڏکين رستن تي ھلندي
ڪوئي بـ تنھنجو ساٿ ڏيڻ لاءِ
مڙي تو ڏانھن نـ ڏسي
تڏھن رستي جي سختين باوجود
تون اڪيلي سر ڪنڊن کي
پنھنجي رت سان رڱيل
پيرن هيٺان لتاڙيندي
اڪيلو ئي وڌندو رھ ھلندو رھ
جڏھن ڪوبہ روشني نہ رکندو ھجي
او منھنجا بدنصيب دوست
جڏھن ڪوبہ توکي
روشنيءَ جي راھ نـ ڏيکاري
جڏھن ھر ڪوئي
گجگوڙ طوفان واري انڌاري رات ۾
تنھنجي لاءِ پنھنجا دروازا
بند ڪري ڇڏي
تڏھن ان طوفاني کنوڻ جي روشنيءَ سان
پنھنجي پاسراٽين کي جلائي ڪري
اڪيلو رستي کي روشن ڪر
اڪيلو ئي وڌندو رھ ھلندو رھ.
(مترجم: علي شير ڪيريو)