غزل: وسيم حيدر کوسو
دير نہ ڪر تون هاڻ هلي آ
پکين جون لاتيون پيون ٻڌائين
صبح ٿئي پيو باک ڦٽي آ
اوهان جون يادون وري وريون هِن
مس تہ سورن مان جان ڇٽي آ
پڇيائين، ”ڪھڙي آ تنھنجي خواهش؟“
چيم تہ، ”ساجن وري، وري آ“
طويل اوجاڳا هِن اکين کي
ننڊ بہ نيڻن ۾ لھي پئي آ
اهو ئي کوڙ آ ’وسيم‘ اسان لاءِ
اسان ڏي هُن جو نگاھہ ڪئي آ
چوسٽو
دڳن تي مسافر پريشان آهيون
سَکِي شھر تنھنجي ۾ مھمان آهيون
ڳليون پيچرا اوپرا اوپرا
پڇين ٿو ڇو ايڏا حيران آهيون