ڏيک اٺون
جڳت راءِ: (باشي مل سان مخاطب ٿيندي) تو جھمٽ مل جي ڳالھ ٻڌي ، هاڻي ڇاٿو چئين؟
باشومل: ها، ٻڌي ...برابر ٻار ٻاراڻي ڪئي آهي. مان هيءَ چنري موٽائي کڻي آيو آهيان...( چنري مکيءَ آڏو رکي ٿو)
مکي: هيءَ چُنري وڏي ڏنڊ ڏوھ سان کڻبي....تنهنجو اهو ڇٽيھ لکڻو پٽ ڪٿي آهي؟
باشو مل: ماتو، دست ٿي پيا اٿس..هلڻ جھڙو ناهي،نه ته حاضر ٿئي ها...باقي مان حاضر آهيان..جيڪو ڏنڊ ڏوھ رکو، ڀري ڏبو!
مکي: ڀري سگھندين؟...
باشومل: (بي پرواهيءَ سان) مکي،سيٺ پوپٽ مل شڪارپوري جو ڏوهٽو آهيان،جنهن جون ڪوٺيون قنڌار،يارقند ۽ سمرقند ۾آهن...ماتو، تون ڳڻتي نه ڪر!...
مکي: اهو ته برابر آهي ،پوءِ رڙيون ته نه ڪندين نه؟
باشومل: ڏنڊ ڪو خون جو ته ناهي نه....باقي جيڪا راڄ رسم آهي،واه جو منهن ڏبو!
جڳت راءِ: ( جھمٽ مل ڏانهن منهن ڪندي ) جھمٽ مل،اسان پئنچائت جو جيڪو فيصلو ڪيو،اهو توکي قبول هوندو؟
جھمٽ مل: پئنچن ۾ پرم ايشور آ... وڻيو ته ابتي ڪاتي سان ڪهو،وڻيو ته سبتي سان......ڪنڌ نه ڪڍائبو.
جڳت راءِ: ( پئنچن کي چوندي) اٿو ته نويڪلائيءَ ۾ هلي هڪ راءِ ٿي فيصلو ڪيون!
( رنگ منچ تان سڀئي اٿي ٻاهر نڪري وڃن ٿا . باشومل وڏائيءَ ۾ ويٺو مڇون وٽي ٿو.کيسي مان پئسا ڪڍي هر هرڳڻي ٿو. جڏهن ته جھمٽ مل ڪاوڙ ۾ کيس ڏسندو ۽ چيٻارا ڪڍندو رهيس ٿو. ٿوري دير کانپوءِ مکي ۽ پئنچ اندر داخل ٿين ٿا ۽ پنهنجين پنهنجين جاين تي ٿي ويهن ٿا)
جڳت راءِ: باشومل ۽ جھمٽ مل پئنچائت جو فيصلو ٻڌايون؟
باشومل : ماتو،ڀلي!
جھمٽ مل: ( هٿ ٻڌي نماڻائيءَ سان چوندي) جيئن توهان جي اِڇا!
جڳت راءِ : ته پوءِ پئنچائت جي صلاح سان اسان باشي مل تي ....
( باشو مل وڏائيءَ مان شهپر وٽڻ لڳي ٿو.جڏهن ته جھمٽ مل پريشانيءَ ۽ ڪاوڙ وچان ڪن اوپڙا ڪري ٻڌي ٿو)
جڳت راءِ : (ورجائيندي) ته پوءِ پئنچائت جي صلاح سان اسان باشي مل تي ٽڪو ڏنڊ رکئون ٿا.
باشو مل: ( ٽهڪ ڏيندي) مان ته سمجھيو هيو ته مون تي ڪو هزار روپين جو ڏنڊ رکندئو...ماتو رڳو، ٽڪو ڏنڊُ!؟
ساڌرام: باشومل، ماڻهوءَ جو ملھ ڪٿي ڏنڊ رکبو آهي.
باشومل: ( ڪاوڙ ۽ حيرانگي وچان ) ان جو مطلب ته منهنجو ملھ ! ؟.... مکي جڳت راءِ ،جيڪو وڻئي سو ڏنڊ هڻ ،پر اهو فيصلو توکي واپس وٺڻو پوندو.
جڳت راءِ: ( جھمٽ مل سان مخاطب ٿيندي) جھمٽ مل توکي اهو فيصلو قبول آهي؟
جھمٽ مل :( خوش ٿيندي) مکي ،مون سان نياءُ ٿي ويو..ٽڪي جي ماڻهوءَ تي ٽڪو ڏنڊ رکي، اوهان سندس ٽڪو مانُ ڪري ڇڏيو.مون کي باقي ٻيو ڇا کپي.
باشو مل: ( ڪاوڙ وچان اٿندي) پئنچائت، قنبر گام جي وڏي سيٺ جي بي عزتي ڪري توهان چڱو نه ڪيو.
خوبچند: اڙي، بي عزتي ٿيندي آهي عزت وارن جي..تون ڇو ٿو گھٻرائين ؟
باشو مل: سڀني کي ڏسي رهندس.. سڀني کي!
]باشومل ڪاوڙ ۾اٿي هليو وڃي ٿو[