اُڀ اداس آهي سمنڊ اداس آهي
ساحل جو هر گهمنڊ اداس آهي
گداگر گلين ۾ ڳولي نه پاتو
چلهه اٻاڻڪي آهي جنڊ اداس آهي
هيل بارش ڪيون ڪيڏيون نه رهزنيون
آب نگرين مٿان چنڊ اداس آهي
تون خواب ٿي پرين هيل موٽي به آ
نيڻ ڇرڪي ويا ننڊ اداس آهي
رات طوفان مڇريو ۽ هوائون به لرزيون
نم ٽارين ۾ ٽنگجي گهنڊ اداس آهي
هٿ خدا ڏي کنيا هن ڀرجهلي لئه
لاش هن جو وٺي ڍنڍ اداس آهي
♦
(2011جي مها ٻوڏ تي لکيل)