وسرندا وڃون ٿا
تون ڪنارن جي دلچسپ نظارن تي مرڪئين
تون اسان جي ٻڏندڙ هٿن تو ڪو سوچيو؟
اسان تنهنجي چاهت جي اڏارن ۾ گم سم
تون مايوس ٿي ورندڙ جٿن تي ڪو سوچيو؟
اسان پنهنجي اپاهج ويساهن کي اڄ ڀي
بيساکين جي سهاري گهيليندا ئي وتون ٿا
تنهنجي نيڻن جو درياءَ جڏهن کان سڪو آ
پياسا ئي پياسا بس جيئندا ئي وتون ٿا
تنهنجي ذلفن جي سانجهي جو آزاد منظر
الئه ڇو اکين ۾ رهي ئي رهي ٿو
ڪٿي تون اسان سان ٻکن م ته ناهين
پلڪن ۾ سپنو ٺهي ۽ ڊهي ٿو
تنهنجي چپڙن جون چنچل بهارو ته ناهن
ڪنهن رولاڪ پن ڇڻ جو آشيانو ئي سهي
ڪنهن وفا جي ترنم ۾ ناهيون کڻي جي
بي وفائي جي تهمت جو فسانو ئي سهي
ڪنهن بي مروت ملڪه يمين جي پويان
لٽجي ويل عياشي ڪنهن امير وانگي
۽ ڪنهن فنا جي ڌنڌ ۾ گم ٿي ويل
ڪنهن شاعر جي اڌوري تحرير وانگي
اسانکي ته هر ڪنهن وساري ڇڏيو آ
مرڻ کان اڳ ۾ ئي ماري ڇڏيو آ
اسان جي مقدر جو ستارو آ جهيڻو
پن جي ٻيڙي جيئان بس ٻرندا وڃون ٿا
جنهن ڀايو گهڻو هو اڄ انهي کان
ها انهي کان به شايد وسرندا وڃون ٿا
♦