هي رات به شايد لهي ويندي
هوءَ هاڻ نه ايندي هاڻ نه ايندي
هت واهوندن کي ڪير ٻُڌائي
خانه بدوش در کي دهليز ناهي ٿيندي
پٽ هيمون دودي هوشو جهڙا
سنڌ اڃان ڄڻيندي اڃان ڄڻيندي
منهنجي درد جا اُڏندڙ پنڇي
باک به منهنجي ساک ڀريندي
منهنجي هي معصوم ڪويتا
شاهه جي هٿ جا جام به پيئندي
چنڊ رات چيو پئي موئن کي
تنهنجي ڌرتي صديون جيئندي
♦