چاهتن جي شام
رقابتن جو شهر آ
چپن تي مرڪ ڪٿان اچي
منافقت جي ڳهر آ
ڪٿا هر اگهاڙي آ
صداقتن جي سوچ تي
اُڀي ڪا اماڙي آ
گهڙي گهڙي ۾ روڳ نئون
اڃان ته پيو ڇڏيو وڃي
زندگي م ڀوڳ نئون
ڪا من گهري لڏيو وڃي
سار جا مينار ڪئي
هينئين ۾ هو اڏيو وڃي
فريب عام جام آ
اداس هن نزاڪتون
۽ چاهتن جي شام آ
عاشقيون روپوش هن
حسن تي هن چوڪيون
پيار خانه بدوش هن
گهٽي گهٽي انتظار آ
هي روپ ورنيون موسمون
هي روح بيقرار آ
اڃان بي ماڳ آ
رفاقتن جو ڪتاب ڀي
پنو پنو آڳ آ
چمي چمي لاش آ
اڃان ته وارثي جي
ڊگهي ڪا تلاش آ
اڃان ته گونگي سانجهه ڀي
ڇڏي اسان لاءِ بي رخي
ڏني اسان کي تانگ ڀي
اڃان ته رات جو ذهن
اسان ڪونه سمجهيو
ڪنهن به ڏات جو ذهن
اڃان ته هر سانجهه ۾
روپ ڪو ٽڙيوپوي
اکين جو بيابان وري
سمنڊ ڪو بڻيو پوي
♦