قسم مٽي جي خوشبو جو
بارشن جي سڄي موسم
گهميل رستا پڇائون هئا
قسم مٽي جي خوشبو جو
تنها سانجهون رليون ڪيئي
اوهان جي سار جون هيرون
چڙهيون ڪي ئي گهليون ڪيئي
ڪهاڻيءَ پيارجي جي ساريءَ
ندي جي ڊوڙ وانگي هئي
پري توکان چري ڇوڪر
حياتي لوڙهه وانگي هئي
ڀنوريءَ جي هوائن ۾
نڪي آنچل اشارا ٿي
سمورا شوق بارش جا
ڇڏياسي بي سهارا ٿي
مگر جانان ڪٿي تنهنجي
نه ڪا به هئي هلچل هئي
ادائن سان ڀريل تنهنجي
نگاهن جا ابر نرمل
نڪي ترسيا نڪي برسيا
چري جانان ڪٿي اٽڪي
بارشن جي سڄي موسم
نما شام رهي اُلڪا
سواءِ تنهنجي مٺي جانان
سمورا رنگ سانوڻ جا
مدهوشين ۾ گذارياسين
نڪي ڪا ڪل پکيڙيا تو
خاموشين ۾ گذرياسين
♦