ڪٿان چري دل قرار ماڻي
فٽن تي پها رهيا نه هاڻي
ڪٿان چري دل قرار ماڻي
گلي اوهان جي اداس آهي
گلي ٿي کائي سانجهه ٽاڻي
ٻوڏار ۾ دل ٻُڏي وئي آ
ترار ڄڻ ڪا چڀي وئي آ
نهار اڪيلو گهمي پوءِ اڪثر
ٻار وانگي رلي وئي آ
قرار من جو بچيو نه آهي
گار بڻجي گهڙيون لنگهن ٿيون
پري اوهان کان اوهان بنانءَ
گهڙيون سي اڪثر ڪڙيون لڳن ٿيون
شهر تنهنجو يتيم وانگي
شهر ساڳي رهيو نه آهي
پرين پرين او اوهان کان پوءِ
ڳهر ساڳي رهيو نه آهي
ڳڻي ستارا ياد ٽارڻ
ڪڏهن نه سارڻ پرين وسارڻ
اسان جو ڪاٿي وس آهي
تنها اوهان کان اڪيلو گهارڻ
مگر پوءِ ضروري آهي
اوهان اسان سان رهيا ڪٿي هو
اسان اوهان کي ڇڏيو وڃائي
مگر اوهان جي چميءَ سا پوئين
اوهان ڏني جا رات ٺرندي
رات ٺرندي لڳي ٿي سائي
گهات ۾ ڪو لاش ٻرندي
گهات سو ڀي پرين ڏنگي ٿو
جتي تو ڀاڪر ڀري وڌو آ
جتي جو ڀاڪر پرين ٽٽو هو
تڏهن کان اجڙيل اڪيليون ٻانهون
فرياد بڻجي رلن ٿيون ٻانهون
پرين الاءِ ڪڏهن الاءِ
ورڻ اوهان جو هاڻ ٿيندو
ورڻ اوهان جو پرين نه ٿيو جي
مرڻ اسان جو پڪ ساڻ ٿيندو
مرڻ کانپوءِ پرين ڀلي تون
وري نه اچجان ڪڏهن نه اچجان
ڪڏهين جي فرصت ڏيئي بهانو
حيات هوندي ملي ته وڃجان
اوهان سوائي ٿو درد ڇاڻي
ڪٿان چري دل قرار ماڻي
♦