ڪَرَ کَڻيِ ڪڪريون اُٿيون
ڪڪريون اُٿيون
ڪَرَ کڻي ڪڪريون اُٿيون،
پنکڙين تي پرھ جو،
ماڪ جون بُوندون لٿيون.
موج ۾ من ھو ھوا جو،
موگري جي مھڪ ميڙي،
باک سان لائون لڌيون.
پوپٽن تان رنگ ميڙي،
۽ پَٽَن تان پَنَ سيري،
ھيِرَ جو لھرون اُٿيون.
*
شاعري
نِما شام
”نما شام“ اوهان اڳيان پيش ڪجي ٿو. هي ڪتاب محترمه تانيا ٿيٻو جي شاعريءَ جو مجموعو آهي. مسرور لکي ٿو: ”تانيا جي شاعري پڙھندي مون کي اھو محسوس ٿيو ته ھيءَ شاعري ديوانگي نه پر دانشمندي آھي. توڙي جو عشق ۽ شاعري لاءِ ديوانگي وڌيڪ سازگار ھوندي آھي پر تانيا جي شاعريءَ جي خوبي اھا سوچ ۽ دانش آھي جيڪا ھن جي پنھنجي آھي. ھن خاموشيءَ سان مختلف ماڻھن جو مشاھدو ڪيو آھي ۽ انھن کي پنھنجي نظمن ۾ جيئن جو تيئن پيش ڪيو اٿائين.“
- 4.5/5.0
- 11201
- 951
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- تانيا ٿيٻو
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- سنڌ سلامت پاران :
- ارپنا
- جيون جي ھن رستي ۾ !
- ڏيئن جي قطار ۾ ٻرندڙ شاعري
- خواب ھيا زنجير جيان
- ۽ مان شاعري
- نِما شام(شاعري)
- سارَ جو سمنڊ
- ڪر دعا
- لفظن جي ويڙھ
- ھوريان ھوريان
- ننڍڙي ٻار جيان
- جِيئَڻِ جنجال
- قدم قدم
- چنڊ چمڪيو ھو
- خوابن کان بَنواس
- شام سَنگي ھئي
- موٽي اچ!
- پيچرا پاڻ ۾
- مون سان ھُو سال کان مليو ناھي!
- ياد ته ايندو ھوندين پرين!
- جي ھن رستي ۾
- الجهيل دل
- نيڻ برسات ۾
- وِڇِڙيا ويڙھيچا
- اي پَري پيڪَر
- ڏينھن چڙھيا ھِن موسم جا
- تنھنجيون اکڙيون نِيل ڪَمل
- پَڪَ نه آ ھُو موٽي ايندو
- اي بادِ صبا چئو ڪھڙا ھُيا
- لِيڙَ لِيڙَ لوئيِ
- تنھنجي مِٺين ڳالھين جا
- ھُئي سرد ھوا
- تو ڪونه چئي ڳالھ
- ھا دل پاڳل ديواني ھئي
- ھُن پرچڻ ۾ جو دير ڪئي
- احساس جيان ھو
- ھُيو تو سان پيار شايد
- وَريِ باک ڦُٽي آ
- بيوس ۽ لاچار بڻائي
- بادلَن ۾ ڀريا رنگ
- دل نه آ مڃڻ واري
- سِج لٿي سوچن جا
- ان کان اڳ جو وِڇِڙيِ وڃجي
- تو کي رازِ دل ٻڌايون
- راز دل جا
- رُسڻ به ڄڻ ڪا راند ھجي
- من مائل آ
- پَنک پکيڙي اُڏريو پنڇيِ
- ھر پل قرضي رُوح جو آ
- چوڌاري چانڊاڻ ڪري ويو
- ٿڌڙي اُتر ھير گھُلي پئي
- ڳالھ ساڳي آ پرين
- ھنُ جي نيَڻن کان
- سَنجھا کولي وار ستي آ
- اڃا ھيءَ ابتدا آھي.
- دل تائين رَسَڻ
- دل ۾ صحرا به آ دريا به آ
- شام سِتارا
- بادل ڀرجي برسيا ھوندا
- پکي پرديس کان ايندا
- اُوچا ڳاٽَ ڪري بيٺا ھِن
- نه وِکَ وڌائي
- تنھنجي ڀِي حال مان
- تنھنجي ڪَچي پڪي ڇت تي
- رات گُھلي آ ھير جيان
- اکڙيون
- توسان دل جي ڳالھ
- ڀرجي ايندا نيڻَ ڪنول
- سرد سياري جھڙيون
- ايڏي پَٽ کوھ
- سانوڻ جا ڪارا ڪَڪرَ وَسيا
- ايڏي گوڙَ ۾ ايڏي شَرڌا
- ڪَرَ کَڻيِ ڪڪريون اُٿيون
- جي تُون خوابن ۾ اچين ھان
- وَڻَ ويڙھيِ
- وَقتَ جي وِيرَ اُٿي
- ڇلڙو
- ڇو ٿو ائين ويڇا وڌائين
- جن جون ڳالھيون وَرَوَڪَڙ
- پيچرا
- پُلِ صراط آ
- سِرَ جو قسم کڻي
- ھٿ ٻڌل ۽ تن تي پھرا
- مِٽيءَ ھاڻا پَنڌَ پُراڻا
- واھڻ ۽ وسڪارا
- اداس رات جو قرض
- پاڻي
- تنھنجي حساب ۾ آ
- رُوميءَ جي رِلِھي
- گھَٽ گھيَر ھُيا
- ڏُور اَنڌيارا ڪارا بادل
- اڄ جَڱَ کان خُلاصائي
- بَڙَ جي گھاٽيِ ڇانوَ
- تُون ڪِٿي سمجھندين
- ڏس تو ڪيڏي دير ڪئي آ
- ذَرا دل کان پُڇي ڏس
- شھرِ قاتِل
- ھوءَ ڇوڪري
- ھل ته اُن پار ھلون
- خواب اسان جا باغي آھن
- ھن شھر ۾ ڪا عدالت ڪِٿي آھي؟
- غمن جي شام
- پريت جي پاڻي ڍُڪَ لاءِ
- تنھائي
- ھُو دل ۾ رھيِ
- ٻيڙي دريا آسمان
- گُلَ صحرا ۾ ڦُٽڻ لڳندا ھن
- يادن جون دريون
- پِرينءَ جو گھر
- اَنگَ اکرن کي ڪري گڏ
- خواب آ يا خيال آ
- جيون جھيڙا
- سمنڊ ۾ شام
- جڏھن مون سوچيو ٿي پِرڀات
- اَگر مَگر
- ايڏي ڇو
- اي ھوا پيرا کڻي.
- تو سَڄَڻ ڪھڙا ڪيا
- نه پُڇ
- ڪي ميٽائيون
- بيخواب لمحن ۾
- من – پنڇي
- ھُو چون ٿا
- وَريِ اُھي بارشون
- پيار گھڙيون چار
- سَمجھين نه سَمجھين
- وار چيڙھيل چَڳُون وچڙيل
- گوريِ گِرجا گِھنڊ وڄن ٿا
- اي ھوا
- ھيءَ کِلَ ھيءَ خوشي
- بي انت
- عرب اِسپرنگ
- آخري پھرَ جو چنڊ
- ھي قافلو ڪھڙو قافلو آ؟
- او سَکيِ تنھنجي سنگَ جي
- تَرڪَش ۾ تيَر ڪئين ھا
- ھُو شھر ھو بيحد حسين
- تنھنجي اکين ۾
- درد بس وڌ ندوويو
- سوچن مان ٿو سپرين
- عَڪَس ڇَڏي ويو ڪيترا
- ڇو اداس راھن ڏانھن
- ڇا خبر تنھنجو فسانو
- منصف به تون
- .آسمانَن جي ھنجُن ۾
- نه چمڪيو چنڊ ٻيھر
- ورق ورق سا نڍي.
- ڳاءِ اڃان ڪجھ ڳاءِ
- رُت آئي ڳاڙھن ٻيرن جي
- پڙاڏو
- او لفظن جا جادوگر
- بھانا ڪئين ملي ويندءِ
- رُوميءَ جو رُبابَ
- اي انسان
- ڀِٽُن ۾ مورَ مُرڪيا
- آءُ اُڏامي ھَنجڙا
- ڪجھ حيرانيءَ
- تون چُپ آھين
- شڪايت
- درد ھُيو حاوي
- مون چيو ھو
- نه مون ڪو راز اوريو ھو
- جاڳي پئُه جيئڙا
- ڇو ٿا ھي گِھنڊَ وَڄن
- جواب
- خواب ۽ امڪان
- چانڊوڪي
- چانڊوڪيءَ جو مينھن
- سِنڌؤَ جي آئيني ۾
- ھڪ اجنبئَ جي اَکڙين ۾
- شطرنج جي بازي
- ويا ويساھ سڀ رُسندا
- جاڙَ جِيون ٿا جيڏيون
- دل ھيءَ نادان آ
- جَھڪا جھِيڻا
- ٿوُھر جي ڪَنڊن
- تنھنجي سِر تي ڇِتِ به ناھي
- ڇو لتاڙي ويندا آھيون
- موٽي اچ انھن موسمن جيان
- او اما ن
- او انيتا
- ڀِنَل بَرسات ۾ ڀيرا
- ھڪ سوال
- تون ڇو
- نه ڪَر ضد
- تون اُھو سج آھين
- او چَري
- روپ
- دل جي ديوار نه خالي رَک
- انائن جي اوچن بُرجن تي
- ماڻھن جا قِسم
- اگر مگر آ گھڻي پيار ۾
- وڏا وڏا خواب ڏسن ٿيون
- تنھنجي بادشاھيءَ ۾
- سرد ھوا
- اڱڻ مٿي اوپرا
- ھوا بيباڪ آ
- جِھلمل بادل برسيا
- دل کي لڳو
- سَچَ سان سرچاءُ
- چارڻ
- دردن جيئدان ڏنو
- او رستا
- ڄاڻ ستارا لٿا پھاڙن تي
- نِما شام
- آخري پنو
ڪڪريون اُٿيون
ڪَرَ کڻي ڪڪريون اُٿيون،
پنکڙين تي پرھ جو،
ماڪ جون بُوندون لٿيون.
موج ۾ من ھو ھوا جو،
موگري جي مھڪ ميڙي،
باک سان لائون لڌيون.
پوپٽن تان رنگ ميڙي،
۽ پَٽَن تان پَنَ سيري،
ھيِرَ جو لھرون اُٿيون.
*