شاعري

نِما شام

”نما شام“ اوهان اڳيان پيش ڪجي ٿو. هي ڪتاب محترمه تانيا ٿيٻو جي شاعريءَ جو مجموعو آهي. مسرور لکي ٿو: ”تانيا جي شاعري پڙھندي مون کي اھو محسوس ٿيو ته ھيءَ شاعري ديوانگي نه پر دانشمندي آھي. توڙي جو عشق ۽ شاعري لاءِ ديوانگي وڌيڪ سازگار ھوندي آھي پر تانيا جي شاعريءَ جي خوبي اھا سوچ ۽ دانش آھي جيڪا ھن جي پنھنجي آھي. ھن خاموشيءَ سان مختلف ماڻھن جو مشاھدو ڪيو آھي ۽ انھن کي پنھنجي نظمن ۾ جيئن جو تيئن پيش ڪيو اٿائين.“
  • 5.0/5.0
  • 11219
  • 957
  • 3 سال اڳ
  • 0
Title Cover of book نِما شام
سنڌ سلامت پاران
سنڌ سلامت ڊجيٽل بوڪ ايڊيشن سلسلي جو نئون ”نما شام“ اوهان اڳيان پيش ڪجي ٿو. هي ڪتاب محترمه تانيا ٿيٻو جي شاعريءَ جو مجموعو آهي. مسرور لکي ٿو:

”تانيا جي شاعري پڙھندي مون کي اھو محسوس ٿيو ته ھيءَ شاعري ديوانگي نه پر دانشمندي آھي. توڙي جو عشق ۽ شاعري لاءِ ديوانگي وڌيڪ سازگار ھوندي آھي پر تانيا جي شاعريءَ جي خوبي اھا سوچ ۽ دانش آھي جيڪا ھن جي پنھنجي آھي. ھن خاموشيءَ سان مختلف ماڻھن جو مشاھدو ڪيو آھي ۽ انھن کي پنھنجي نظمن ۾ جيئن جو تيئن پيش ڪيو اٿائين.“

هي ڪتاب نئون نياپو اڪيڊمي، سچل ڳوٺ ڪراچي پاران 2016ع ۾ ڇپايو ويو. ٿورائتا آهيون پياري دوست انعام عباسيءَ جا جنهن ڪتاب جي ڪمپوز ڪاپي موڪلي، مهربانيون سائين عزيز ڪنگراڻيءَ جون جنهن ڪتاب سنڌ سلامت ڪتاب گهر ۾ پيش ڪرڻ جي اجازت ڏني.
اوهان سڀني دوستن، ڀائرن، سڄڻن، بزرگن ۽ ساڃاهه وندن جي قيمتي مشورن، راين، صلاحن ۽ رهنمائي جو منتظر.

محمد سليمان وساڻ
مينيجنگ ايڊيٽر ( اعزازي )
سنڌ سلامت ڊاٽ ڪام
sulemanwassan@gmail.com
www.sindhsalamat.com
books.sindhsalamat.com ڪتاب جو مطالعو ڪريو
سنڌ سلامت پاران :

ارپنا

جيون جي ھن رستي ۾ !

ڏيئن جي قطار ۾ ٻرندڙ شاعري

خواب ھيا زنجير جيان

۽ مان شاعري

سارَ جو سمنڊ

ڪر دعا

لفظن جي ويڙھ

ھوريان ھوريان

ننڍڙي ٻار جيان

جِيئَڻِ جنجال

قدم قدم

چنڊ چمڪيو ھو

خوابن کان بَنواس

شام سَنگي ھئي

موٽي اچ!

پيچرا پاڻ ۾

مون سان ھُو سال کان مليو ناھي!

ياد ته ايندو ھوندين پرين!

جي ھن رستي ۾

الجهيل دل

نيڻ برسات ۾

وِڇِڙيا ويڙھيچا

اي پَري پيڪَر

ڏينھن چڙھيا ھِن موسم جا

تنھنجيون اکڙيون نِيل ڪَمل

پَڪَ نه آ ھُو موٽي ايندو

اي بادِ صبا چئو ڪھڙا ھُيا

لِيڙَ لِيڙَ لوئيِ

تنھنجي مِٺين ڳالھين جا

ھُئي سرد ھوا

تو ڪونه چئي ڳالھ

ھا دل پاڳل ديواني ھئي

ھُن پرچڻ ۾ جو دير ڪئي

احساس جيان ھو

ھُيو تو سان پيار شايد

وَريِ باک ڦُٽي آ

بيوس ۽ لاچار بڻائي

بادلَن ۾ ڀريا رنگ

دل نه آ مڃڻ واري

سِج لٿي سوچن جا

ان کان اڳ جو وِڇِڙيِ وڃجي

تو کي رازِ دل ٻڌايون

راز دل جا

رُسڻ به ڄڻ ڪا راند ھجي

من مائل آ

پَنک پکيڙي اُڏريو پنڇيِ

ھر پل قرضي رُوح جو آ

چوڌاري چانڊاڻ ڪري ويو

ٿڌڙي اُتر ھير گھُلي پئي

ڳالھ ساڳي آ پرين

ھنُ جي نيَڻن کان

سَنجھا کولي وار ستي آ

اڃا ھيءَ ابتدا آھي.

دل تائين رَسَڻ

دل ۾ صحرا به آ دريا به آ

شام سِتارا

بادل ڀرجي برسيا ھوندا

پکي پرديس کان ايندا

اُوچا ڳاٽَ ڪري بيٺا ھِن

نه وِکَ وڌائي

تنھنجي ڀِي حال مان

تنھنجي ڪَچي پڪي ڇت تي

رات گُھلي آ ھير جيان

اکڙيون

توسان دل جي ڳالھ

ڀرجي ايندا نيڻَ ڪنول

سرد سياري جھڙيون

ايڏي پَٽ کوھ

سانوڻ جا ڪارا ڪَڪرَ وَسيا

ايڏي گوڙَ ۾ ايڏي شَرڌا

ڪَرَ کَڻيِ ڪڪريون اُٿيون

جي تُون خوابن ۾ اچين ھان

وَڻَ ويڙھيِ

وَقتَ جي وِيرَ اُٿي

ڇلڙو

ڇو ٿو ائين ويڇا وڌائين

جن جون ڳالھيون وَرَوَڪَڙ

پيچرا

پُلِ صراط آ

سِرَ جو قسم کڻي

ھٿ ٻڌل ۽ تن تي پھرا

مِٽيءَ ھاڻا پَنڌَ پُراڻا

واھڻ ۽ وسڪارا

اداس رات جو قرض

پاڻي

تنھنجي حساب ۾ آ

رُوميءَ جي رِلِھي

گھَٽ گھيَر ھُيا

ڏُور اَنڌيارا ڪارا بادل

اڄ جَڱَ کان خُلاصائي

بَڙَ جي گھاٽيِ ڇانوَ

تُون ڪِٿي سمجھندين

ڏس تو ڪيڏي دير ڪئي آ

ذَرا دل کان پُڇي ڏس

شھرِ قاتِل

ھوءَ ڇوڪري

ھل ته اُن پار ھلون

خواب اسان جا باغي آھن

ھن شھر ۾ ڪا عدالت ڪِٿي آھي؟

غمن جي شام

پريت جي پاڻي ڍُڪَ لاءِ

تنھائي

ھُو دل ۾ رھيِ

ٻيڙي دريا آسمان

گُلَ صحرا ۾ ڦُٽڻ لڳندا ھن

يادن جون دريون

پِرينءَ جو گھر

اَنگَ اکرن کي ڪري گڏ

خواب آ يا خيال آ

جيون جھيڙا

سمنڊ ۾ شام

جڏھن مون سوچيو ٿي پِرڀات

اَگر مَگر

ايڏي ڇو

اي ھوا پيرا کڻي.

تو سَڄَڻ ڪھڙا ڪيا

نه پُڇ

ڪي ميٽائيون

بيخواب لمحن ۾

من – پنڇي

ھُو چون ٿا

وَريِ اُھي بارشون

پيار گھڙيون چار

سَمجھين نه سَمجھين

وار چيڙھيل چَڳُون وچڙيل

گوريِ گِرجا گِھنڊ وڄن ٿا

اي ھوا

ھيءَ کِلَ ھيءَ خوشي

بي انت

عرب اِسپرنگ

آخري پھرَ جو چنڊ

ھي قافلو ڪھڙو قافلو آ؟

او سَکيِ تنھنجي سنگَ جي

تَرڪَش ۾ تيَر ڪئين ھا

ھُو شھر ھو بيحد حسين

تنھنجي اکين ۾

درد بس وڌ ندوويو

سوچن مان ٿو سپرين

عَڪَس ڇَڏي ويو ڪيترا

ڇو اداس راھن ڏانھن

ڇا خبر تنھنجو فسانو

منصف به تون

.آسمانَن جي ھنجُن ۾

نه چمڪيو چنڊ ٻيھر

ورق ورق سا نڍي.

ڳاءِ اڃان ڪجھ ڳاءِ

رُت آئي ڳاڙھن ٻيرن جي

پڙاڏو

او لفظن جا جادوگر

بھانا ڪئين ملي ويندءِ

رُوميءَ جو رُبابَ

اي انسان

ڀِٽُن ۾ مورَ مُرڪيا

آءُ اُڏامي ھَنجڙا

ڪجھ حيرانيءَ

تون چُپ آھين

شڪايت

درد ھُيو حاوي

مون چيو ھو

نه مون ڪو راز اوريو ھو

جاڳي پئُه جيئڙا

ڇو ٿا ھي گِھنڊَ وَڄن

جواب

خواب ۽ امڪان

چانڊوڪي

چانڊوڪيءَ جو مينھن

سِنڌؤَ جي آئيني ۾

ھڪ اجنبئَ جي اَکڙين ۾

شطرنج جي بازي

ويا ويساھ سڀ رُسندا

جاڙَ جِيون ٿا جيڏيون

دل ھيءَ نادان آ

جَھڪا جھِيڻا

ٿوُھر جي ڪَنڊن

تنھنجي سِر تي ڇِتِ به ناھي

ڇو لتاڙي ويندا آھيون

موٽي اچ انھن موسمن جيان

او اما ن

او انيتا

ڀِنَل بَرسات ۾ ڀيرا

ھڪ سوال

تون ڇو

نه ڪَر ضد

تون اُھو سج آھين

او چَري

روپ

دل جي ديوار نه خالي رَک

انائن جي اوچن بُرجن تي

ماڻھن جا قِسم

اگر مگر آ گھڻي پيار ۾

وڏا وڏا خواب ڏسن ٿيون

تنھنجي بادشاھيءَ ۾

سرد ھوا

اڱڻ مٿي اوپرا

ھوا بيباڪ آ

جِھلمل بادل برسيا

دل کي لڳو

سَچَ سان سرچاءُ

چارڻ

دردن جيئدان ڏنو

او رستا

ڄاڻ ستارا لٿا پھاڙن تي

نِما شام

آخري پنو

ڪتاب تي آيل ريٽنگ ۽ رايا

5.0

(ڪُل 0 رائين آڌار)



ڪتاب تي راءِ ڏيڻ لاءِ مھرباني ڪري لاگ ان ڪريو.

  • ليکڪ تانيا ٿيٻو
  • ڇپيو ويو 2016
  • ڇپائيندڙ نئون نياپو اڪيڊمي سچل ڳوٺ
  • ڇاپو پھريون
  • عالمي ڪتاب نمبر
  • آن لائين ٿيو 12/Apr/2017
  • ترجمو آھي؟ جي نہ
  • ٽيڪسٽ ۾ آھي؟ جي ھا
  • لاٿو ويو 957 ڀيرا

ڪتاب ۾ ٽِڪليون