ورڇ
هڪ شخص جنهن کي شايد پنهنجي مطلب جي ڪا شيءِ لڀي ئي نه پئي، تنهن صندوق کڻڻ جي ڪوشش ڪرڻ واري کي چيو, ”مان تنهنجي مدد ڪيان؟“
صندوق کڻڻ وارو مدد وٺڻ لاءِ راضي ٿيو. جنهن کان پوءِ ان ماڻهوءَ جنهن کي پنهنجي مطلب جي ڪا به شيءِ نه ٿي ملي، پنهنجي سگهارن هٿن سان صندوق کي زور ڏنو ۽ کڻي پنهنجي پٺيءَ تي رکيائين. ٻئي به هن کي ٿوري ٽيڪ ڏني. بئي ٻاهر نڪتا.
صندوق ڏاڍي ڳوري هئي ۽ گهڻي بار هئڻ ڪري هو چنگهي رهيو هو، پر انعام ملڻ جي لالچ ڪري هن جي جسماني تڪليف جو احساس مري چڪو هو.
صندوق کڻڻ واري جي بنسبت صندوق جي چونڊ ڪرڻ وارو ڏاڍو ڏٻرو هيو. سڄي واٽ صرف هو هڪ هٿ جو سهارو ڏئي پنهنجي حق قائم رکندو رهيو. جڏهن ٻئي ڄڻا محفوظ جاءِ تي پهتا ته صندوق کي هڪ طرف رکي ان کي کڻڻ واري چيو، ”ٻڌاءِ ته هن صندوق جي مال مان مون کي ڇا ملندو.؟“
صندوق تي پهرين نظر وجهڻ واري جواب ڏنو ”چوٿون حصو.“
”تمام گهٽ آهي.“
”نه گهٽ بلڪل ناهي اڃا به گهڻو آهي ڇاڪاڻ جو سڀ کان پهريائين مون ان تي هٿ رکيو هو.“
”ٺيڪ آ، پر هيستائين ان چيلهه چٻي ڪندڙ ٻوجهه کي کڻي ڪير آيو؟“
”اڌو اڌ تي راضي آهين؟“
”ٺيڪ آ، کول صندوق.“
صندوق کولي وئي ته ان مان هڪ ماڻهو ٻاهر نڪتو.
هٿ ۾ تلوار هيس. ٻاهر نڪرندي ئي هن ٻنهي حصيدارن کي چار چار ٽڪر ڪري ڇڏيو.
ترجمو: شوڪت بخاري