ڪشنچند پرياڻي
ڪشنچند ولد نيوندرام چڪ ۾ جنم ورتو. هن سنڌي فائنل چڪ، سکر مان حاصل ڪئي. سندس سڀاءُ ملنسار، سانتيڪو، نماڻو نهٺو، ميل ميلاپ ۽ سڪ پريم وارو هو. پاڻ چڪ جي گرلس اسڪول جا هيڊ ماستر رهيو ۽ ڌرمي ماڻهو هيو. جنهنڪري هن پنهنجي مرشد گنگارام جي ياد ۾ ڪيئي ڀڄن ۽ شبد لکيا آهن. سندس شاعريءَ جو لکيل هڪ ڪتاب” امرت واڻي“ ملي ٿو. جو سندس وفات بعد سندس پوٽي چترو موٽو مل پرياڻي، احمدآباد مان 1990ع ۾ ڇپائي پڌرو ڪيو. ڪشنچند جي شاعريءَ ۾ ڀڄن، شبد، غزل، گيت، ڪافي، لولي، جي صنف گھڻي ملي ٿي.
سندس باري ۾ هن جو پوٽو موٽومل پرياڻي رقمطراز آهي ته_
” سرڳواسي بابا ڪشنچند شانتيءَ جو روپ هو، چڪ ڳوٺ ۾ گرلس اسڪول جو هيڊ ماستر ٿي رٽائرد ٿيو، باقي وقت ڀڳوان جي ڀڄن ۾ لڳائي جنم
سڦلو ڪيائين. سنسار م رهي ڪري به جيون ياترا ويدڪ ڌرم انوسار گذاري.”*
هيٺ سندس شاعريءَ جا ڪجه نمونا مثال طور ڏجن ٿا.
شبد
ننگر چڪ کان گنگارام وئين اڏامي،
سدا گلزار منڊلي، سهڻا سوامي.
ٻڍا ٻالڪ سڪايل، تو پڻ پڇائن،
سنڀارن ٿا ڪٽنب، وطني تو سوامي.
ڀڄن ڀڳتي شبد، شيرين تو بڻايا،
سمائي شبد سان، سرتي تو سوامي.
شرن پيري ڪرين ڪرپا، تون اڪارين،
انائن جو اجهو، سايو تو سوامي.
ديالو در نمي، آسي رات ڏينهان،
رکين هٿڙو مهر جو، مون تي سوامي
لولي
مٺي لعل لولي ،سندر شام لولي
هري رام لولي، ڏيان نام لولي
قبيلي ڪٽنب جو وڏو شان ٿيڙو
ڪيوقرب خوشي مهربان هولي
سدا تون سٻاجها مٺي پڙهه ٻاڻي
پتا جڳت سائين سچي ٻول ٻولي
گياني گرو سبق ست سڻائي
وسايون گلابي گلن سان کٽولي
مکڻ کاءُ ماکي مٺو کير مصري
لڏي رات ڏينهن مٺي ٻار ڏولي
ديالو عجب اگّڻ آباد ڪيڙو
پتا مات آسي جهلي هاڻ جهولي
نپٽ ناس ٿيندو رکي وير توسانٺ
هري رام ڪرشن ڪندو شال سولي.*