منهنجو مقدمو
5 فيبروري تي منهنجي زال ۽ ڌيئون ٻين ڪيترن دوستن سان گڏجي مون سان ملڻ آيون. ساڻن پارٽي جو جهونو ڪارڪن ٽيوفيلو موريلز به هو، جيڪو هر ملاقات جي ڏينهن تي قيدين کي همٿ ڏيارڻ ايندو هو. جيتوڻيڪ هو پوڙهو ۽ گهڻن سالن کان پينشن تي هو پر هينئر به هو کل ڀوڳ ڪندڙ ۽ چرچائي هو، جيئن هو 20 سال اڳ ايل سگلو ۾ ڪم ڪرڻ وقت هو. پنهنجي منهن تي مرڪ پکيڙي مون کي سيني سان لڳائي هو چوندو هو ته:
”ڏس يار! اسان پوڙها ماڻهو اڃا ساڳي ريت مضبوط آهيون. اسان بدليا ڪو نه آهيون. هي سڄي حالت جلد ئي ختم ٿي ويندي“.
ٽيوفيلو قيدين ۽ سندن ملاقاتين، سڀني جا دل آئندي جي اميد سان ٽمٽار ڪري ڇڏيندو هو.
انهي ڏينهن تي قيدين سندن مائٽن عزيزن ۽ دوستن کان سوکڙيون ۽ ٻيون شيون ورتيون اهو گهڻن ڄڻن، پر خاص طور تي منهنجي لاءِ هڪ اڻوسرندڙ ڏينهن هو.