اُنهن ستايل سانگهين جي ناءُ جن جيجل ماءُ جي ڪاڻ دردن جي دريا منجھ ٽوٻا کاڌا ۽ سنڌ جي مٽيءَ جو مان مٿاهون ڪيائون. اُن پوڙھي سنڌ امڙ جي ناءُ جيڪا اڃا تائين سورن جي ور چڙھيل آهي ۽ سنڌ جي اُن شعور جي ناءُ جيڪي جيجل جي جل کي آبِ زم زم سمجهن ٿا، جيڪي ٿر ۾ ڏُڪار جي صورتحال تي ماروئڙن لاءِ ڪشتو کڻي در در وڃن ٿا. سنڌ امڙ جي ڳاڙھن ڳڀرن جي ناءُ جيڪي هر ويساه گاتي تي رڙ جا ريحاٽ ڪن ٿا ۽ شيخ ايازجي چند سِٽرن جي ناءُ
”ڳاڙھا ڳڀرو سنڌ جا تون ئي منهجو خواب،
تون ئي آهين جواب صدين جي سوال جو“.