هٽلر محبوبــــه
اُنهي جي اڳيان ڀلا بغاوت ڪئين ڪجي, مون ۾ ايتري همت ئي نـ هئي جو دل کسيندڙ جي آڏو وڃا, پوءِ هوءَ ٿر جي مورپکي جيان پاڻ محبت جا قدم ڀري آئي ۽ ڪوئل جهڙي مٺڙي آواز ۾ مونکي چوڻ لڳي, ”هيلو...,
اُن جي هيلو منهجي قدمن آڏو بند ٺاھي ڇڏيا, ۽ مان اُن کي جي ڪري وراڻيو, اُن مونکان فيسبڪ جي آءِ ڊي گهري مان اُن کي پنهجو نمبر ڏنو ڇو تـ محبت مون بدنصيب ڏانهن قُرب جا قدم جو ڀريا, لائبريري جو قصو اُتي ئي پورو ٿيو, وري مان هاسٽل آيس, سُتُس, اُٿيس,گُهميس پر بيچين رهيس, هڪ عجيب بيقراري هئي , شايد محبت جي انتظاري هئي, آخر انتظار جي بـه انت آئي ان هٽلر ڇوڪري جو فيسبڪ تي آيل ريڪيوئسٽ ۽ اُن کانپوءِ اُن جو آيل ميسيج جنهن ۾ ھن هيلو لکيو هيو , پوءِ اُن سان ميسيجن جو سلسو وڌندو ويو ڳالھ ٻولھ بـه ٿيندي رهي, اُن مونکي چيو توهان منهجي سهيلي کي پسنڌ آيو مان اُن کي وراڻيو منهجي من ۾اوهان ئي تـه گهر ٺاھيو.
مان اُن سان محبت جو اظھار ڪيو پر هو چري نادان ڇوڪري منهجي محبت کي ڀوٽ سمجهندي رهي, ۽ منهجي محبت کي ٺُڪرائيندي رهي, ڪجھ ٻاراڻا خيال منهجا به هئا پر محبت کير جيان شفاف ۽ روپلي جيان سچي هئي, پر هوءَ بـه ضدي هئي, هن منهجي دوستي تـه اپنائي پر محبت جي پرچار کي نـه مڃيائين, ائين ئي حتمي فيصلي ۾ اسين سٺا دوست ئي رهياسين, ۽ وقت جي گذرڻ سان آھستـه آھستـهـ هوءَ مون ملنگ کان جند ڇڏائيندي وئي, آخر اُن ائين ئي ڪيو جنهجو مونکي خُٽڪو هيو.
اُن پنهجي من مان مونکي آخر ڌڪاري ڇڏيو, پوءِ وري اينٽري ٽيسٽ ۾ اوچتو اُن افسرا تي ڌيد جو پئي تـه ڄڻ اندر ۾ ڪو سيلاب آيو هجي اُن جي ڪيل سلام ڄڻ زخم تازا ڪري ڇڏيا هجن, پوءِ شايد اُن کي به منهجي معصوميت تي رحم جو ڪو ذرو آيو, ۽ اُنجي ٻيھر رابتي منهجي من ۾ اهڙو الميو پيدا ڪيو جئين قوما ۾ پيل جسم ۾ جان آئي هجي ۽ اهو اوچتو اٿي ڳالهائڻ لڳو هجي هوءَ افسرا منجهي محبت اڄ بـه منهجي اندر سمايل آھي منهجي محبت اڄ بـه اُن هٽلر سان آھي جيڪا پهرين نگاهن ۾ ٿي هئي, مان اُن کي چئي تـه نٿو سگهان ڇو جو محبت کي ستائڻ اسانجي ڌرم ۾ گناه ڪبيرا آھي.
اڄ بـه اُن افسرا جو انتظار اٿم ڪڏھن بـه هوءَ منهجي اندر منجھان نڪري نـه سگھندي, مان اُن کي صرف ايتروئي چوندس جي گستاخي نـه سمجهيو وڃي
”تون مونکي وڻين ٿي اها ڳالھ ٻي آ ۽ توکي وڻان مان ضروري تـه ناهي",,