لاوزني محبت
”سائين مونسان ڪيتري محبت ڪندو آھين؟
چيم...”مان محبت کي ماپيو ناهي اڃا.
”ڇو سائين ڇو نه ماپي سگهيون آهين؟
چيم...”ماپڻ واري ترازي ننڍي ٿي پئي آھي.
”سائين پوءِ ڪئين ماپي سگهندين؟
چيم...”ڀلا ماپڻ لازمي آھي ڇا؟
”ھا سائين، سمجھ ضروري آھي.
چيم...”ڇو اعتبار نه اٿئي ڇا يا بيمانتي جي بوءَ ورايو اٿئي.
”نه... نه... سائين، اھڙو ته ڪو الميو درپيش نه اٿم.
چيم...”اصل ۾ محبت کي ماپڻ لاءِ ڪا اسٽينڊرڊ قوائينٽيٽي اڃا تائين ناهي نڪتي مون دنيا جي ماهر سائينسدانن کي چيو آھي ته مونکي منهجي دل اندر محبوبه جي محبت کي ماپڻو آھي.
”پوءِ ڇا چيو سائنسدانن سائين؟
چيم...”انهن چيو سوين سال لڳندا اڃا.
”اڇا سائين، مطلب تـه پوءِ محبت کي ماپي نه سگهندين؟
چيم...”ٿي سگهي ٿو ٻئي جنم ۾ متان ماپي سگهان.
”ٺيڪ آ سائين مطلب ته هاڻي ٻئي جنم جو انتظار ڪرڻو پوندو.
ڀلا ٻڌ سائين محبت جا حدود ته ٻڌائي سگهين ٿو نه...
چيم...”ها ضرور ٻڌاءِ سگهان ٿو.
”سائين ڪيتري حد تائين مونسان محبت ڪرين ٿو.
چيم...”مٿي آسمان ڏسين ٿي؟
”ها بلڪل سائين!
چيم...”جتي اُن آسمان جو انت اچي اُتي سمجھ منهجي محبت جو حد آھي.
”پر اُهو نظر ته اچي ٿو سائين!
چيم...”اهو اکين جو فريب اٿئي .جيترو مٿي ويندينءَ ايترو ڏور نظر ايندئي ۽ منهجي محبت به توسان ائين ئي آھي جيترو تون منجهي محبت جا حدود ڳولهيندينءَ ايترا حدود توکي پري نظر ايندا.
”ڀلا محبت جو انت معلوم اٿئي سائين؟
چيم...”محبت ۾ انت ته ٿيندو ئي ناهي.
”پوءِ موت کي ڪئين ٿو ڏسين؟
چيم...”موت انسان جي جسم جو انت آھي نڪي محبت جو.
”پر سائين مرڻ کانپوءِ انسان ته ڄڻڪ وسري ويندو آھي.
چيم...”ها اهو انسان وسري ويندو آھي.
”اڇا سائين، ته پوءِ مان تنهجي نظرن آڏو ڇا آھيان, انسان يا محبت؟
چيم...”تون منهجي محبت آھين, روح جو اڌ حصو آھين, اسان جا وجد پاڻ منجھ ڳُتڙيل آھن.
”پر سائين اڪثر ائين ڏٺو ويو آھي ته موت محبت کي به وساري ڇڏيندو آھي.
چيم...”جي ائين هجي ها ته علامه آءِ آءِ قاضي جھڙو عظيم فرد خودڪشي نه ڪري ها. علامه آءِ آءِ قاضي پنهجن ڪئيي ڪتابن منجھ خودڪشي کي حرام ڀائنيو آھي, پر سندس ويڳاڻپ, وياڪلتا, ۽ مايوسي پنهجي ئي اصولن کي ٽوڙيو.
”بلڪل سائين تون سچو آھين,,, تنهجا دليل ته مونکي ڪوڙو ڪري ويا.
چيم...”ائين چئي مونکي ڪافر ته نه ڪر سونيا.
”اڇا سائين ٺيڪ آ بابا نٿي چوان.
”برهال سائين تنهجي فلاسافي مان سڌ پئي اٿم ته محبت لاوزني آھي,,,
۽ پوءِ سونيا خاموش ٿي يڪو مونڏانهن پئي ڏٺو ان اوسر تي مون چنڊ کي مشڪندي ڏٺو ۽ تارن کي جهومندي ۽ سنڌو ماءُ جي جل کي هڪ دفعو وري اسان جي محبت کي آشرواد ڏيندي ڏٺو.