نانگ بـــــه مري لٺ بـــــه بچي
” اڙي ولو ٻڌو آهي ته توهين ھاڻي بيغرت ٿي ويا آھيو؟
“ ڇو با خيال سان ڳالهائي اسان وني تي سر ڏيندا آھيون.
” اڇا پوءِ جئيرو ڪئين آھين اڃا؟
“ مولو پهاڪا نه ڏي, يار سڌي ڳالھ ڪر.
” اڙي هو توهانجي ذات جي هڪ ڇوري نه ڀڄي وئي هئي.
“ ها ها مولو، جيڪو ڀيلن جو ڇورو بڄائي ويو هو.
”ها ها ٻڌو آھي ته وڏيري ڇوري کي ته مارائي ڇڏيو پر ڇوريءَ کي اڃا ڪونه ماريو اٿئون.
“ ها يار بلڪل سچو آهين.
” ته پوء اڃا به بنھ غيرتمنڌ آيو.
“مولو سڀ ڪجھ وڏيري جي وس آھي جي منهجي ڌيءَ ھجي ھا ته ساڻس ماھ مان ساھ ڪڍي ڇڏيانس هان.
”اڙي توهانجو ته وڏيرو به بغيرت آھي هڪ ڪاري کي پناھ ڏيون ويٺو آهي.
“بس هاڻي بس مولو سائين کي بيغرت نه چوءَ,, خبر آھي ته توهان ونين مٿان ميدان مقام ڪري ڇڏيا آهن.
”اڙي ياد ڪر ولو جڏھن اسان جي قوم مان هڪ ڇورو ڇوڪري ڀڄائي ويو هو ته وڏيري سندن مٿان ڪھڙا قهر مسلط ڪيا ھئا هالانڪ ڇورو اسان جي برادري واري بخشو جو پٽ ھو, پوءِ به وڏيري صاحب عمر وارو انصاف ڪيو هو، بخشو تي هڪ سڱ ۽ ھڪ لک روپيا چٽي رکيو هئائين ۽ جڏھن بخشو سڀ ڏوھ ڏنڊ ڀريا ۽ سندي پٽ کي وني سميت گھر آندائين ته هڪ ٻن ڏنھن کان پوءِ وڏيرو اوچتي بخشو جي گھر اچي پرسٿت ٿيو ۽ ڪلاشنڪوف جو سڄو برسٽ بخشو جي پٽ ۽ نُهن مٿان هلايائين.
اڙي اهي ٿئي اصل وڏيرا مولو, جيڪي برابري ۽ غيرتمنديءَ وارو فيصلو ڪن, اُن کانپوءِ ڪنهن جي مجال ئي نٿو ٿئي ته اسان جي نگن ڏانھن اک کڻي.
”اڙي ولو اسانجي وڏيري جو اوڀر کڻي سندي وڏيري کي پياريو جئين اندر مان غيرت ڀڀڪا ڏئي اٿيس.
“ ادا مولو ھاڻي مون مسڪين جي ڪھڙي وسعت جو مان وڏيري اڳيان اٿي کيس بيغرت چوان، بس ادا چرٻٽ راجا انڌير نگري, ائين ئي اسان وارو وڏيرو بــه چرٻٽ اٿئي“ اڙي “ڀلا ٻُڌ ولو.
”جي مولو ڀاءُ
“ ڇوڪري ڀڳي ڇو؟ اهو به هڪ ڀيل سان, ٻيا ڪي پنجها مسلمان کٽي پيا ها ڇا جو وڃي پاڻ حرام ڪيائين.
”ادا ڇوريءَ جي پيءُ حيدرو سندس شادي اختيار وارن جي پيءُ دادن سان پئي ڪرائي, تنهڪري ڇوريءَ پهريائين حيدرو کي چئي ڇڏيو ھو ته کيس اسي سالن جو دادن ڪراڙو قبول ڪونهي جيڪو حيدرو جي سن هو ۽ ساڻس ڪوڏي ڪوڏي وارو راند گڏ کيڏيو هو.
ادا مولو حيدرو ۽ دادن ته بچپن جا يار هئا تهنڪري جڏھن دادن جي مڙھي زال هي دنيا آلاپي وئي تڏھن حيدرو سندس اڪيلائي ڏسي ڪين سگهيو ۽ پنهجي ڌيءَ ٻاگھل جو سڱ ڏيڻي ڪيائين ته اوچتي ڇوريءَ التوار ڪيو ۽ کڻي دانگي اڇو ڪيائين.
“اڙي ولو خان اُهو ته صحيع آھي پر ڇوري ڀيل سان ڇو حرام ٿي؟
”ولو خان تون به ڏاھو آھين يار ڀلا ڪير اسان جي قوم مان مرڻ پسند ڪري ها هر ڪنهن سوچيو پئي ته جي اھڙي غلطي ڪئي سين ته وڏيرو مٿان ساڻس ڪئي زهريلا قهر مسلط ڪندو. سو اُن لاءِ ادا اسان جا ڇورا مڙي ويا ۽ کيس هڪ ڀيل لمائي ويو سو بـه قھرن جي ور چڙھي هن جهان مان آلاپي ويو.
”ٺيڪ آ بخشو پر يار وڏيري کي گند ائين سندي حويلي ۾ نه رکڻ گھرجي .
“ادا مولا بخش، مون ٻڌو آھي ته وڏيرو ڀيلن کان بدلي وٺڻ جي چڪر ۾ آھي. چون ٿا ته وڏيرو ڇوري کي ڪاري ڪري ماريندو پوءِ سندس خون جو الزام ڀيلن مٿان مسلط ڪري کائين جيل ڀيڙو ڪندو جئين، ”نانگ به مري لٺ به بچي“.